Innleiing:

Mørkemannskulturen bryt med eit grunnleggande rettsprinsipp og er ikkje sameinleg med demokrati og fridom. Likevel gjennomsyra den norsk politkk og var drepande for det politiske livet. Derfor har eg ikkje stemt ved noko val sidan rundt 1990 og eg har heller ikkje tenkt å gjere det i overskodeleg framtid. Men norsk Midtaustenpolitikk ber preg av at det var han “GamlEirik” som tok laust. Han fann vel ut at han klarde ikkje å drive nok djevelskap i Noreg, så han for til Midtausten for å prøve seg der. Og då vart det helvete laust. Men eg ser litt lysare på det no. Dei to regjeringspartia ser ut til å vere realistiske nok til å føre ein ansvarleg politikk og eg trur der er håp for Arbeidarpartiet også.

Sentral og aktuell sak:

Etter terroråtaket i Oslo, sommaren 2011, bad vi i Maranata for dei berørte, for byen og landet. Då kom der ein bodskap gjennom tyding av tungetale:

Sjå eg skal bygge opp igjen det nedrivne. Og riva(?) skal eg igjen bygge opp og restaurere. Ja, ikkje berre det, eg vil gjere noko nytt i midten og du skal få oppleve det. For eg er rik nok til stadig å gjere noko nytt for mine born. Hos meg er ingen avgrensing, eg er full av nåde. Derfor  …deg  i møte med min omsorgsfullheit (?) Og eg gjenoppliver dei nedbøygde si ånd og eg gjer dei sundknustes hjerter, eg gjer dei levande. Eg løfter opp … på eit nytt stade(?) Og dei skal få oppleve at eg set deira føter på ei høgde der dei skal få oversikta på det som skjer og når uver og storm bryter laus, så skal dei få kjenne at dei har sin styrke i meg, dei har si kraft i meg, seier Herren, og dei har sitt håp i meg. 

La deg ikkje besmitte til depresjon av det som nettopp har hendt. Men la deg oppmuntre ved mitt Ord til stadig å overvinne, til stadig å sjå det som skjer og ….  Men ikkje tape motet, men klynge deg til meg. Og du skal få kjenne at den staden skal føre deg igjennom, gjennom uveret så fører det deg inn i det stille underbare riket, der freden skal vere rådande, der håpet skal lyde klarare, der du skal legge det triste bak deg og du skal få kjenne at eg Herren skal vere med deg gjennom dei djupe vatna. Amen.

https://tsivert.com/2016/08/08/2011-08-0714-om-terrorataket-i-oslo/

Dette var gode lovnadar, med sterk trøyst og oppmuntring. Så korleis går det?

Gud elska oss og ville gje meg hjelp i form av ei kone. Men Djevelen forførde kvinna og brukte henne til å kjempe mot meg i staden.

Pakta og lovsongen, Oslo på slutten av 1980-talet. Fiendskap mot meg og motstand mot Guds Ord.

Eg hadde bedt for henne Virtuella og fått oppleve at Gud svarde meg, og når eg byrja å studere i Oslo hausten 1984, fekk eg oppleve at han framleis svarde meg og at det gjaldt henne. Han sa at der var ein sukdom mellom Guds folk og at eg hadde fått kjent noko av den sjukdomen i meg, men han ville lækje den. Han sa at den lovsongen han hadde langt ned i meg, den var min og den skulle vere min i all æve, i djupet av meg, der var den. Og den pakt eg inngjekk med han, den står ved lag og den skal stå fast i all æve. I det siste har han gjenteke noko liknande.

Eg engasjerte meg i det kristne studentlaget, men det var ikkje så evangelisk, karismatisk og entusiastisk som tidlegare, der var ikkje så mykje glede som tidlegare. På slutten av 1980-talet, mest truleg hausten 1989 fekk eg oppleve ei åndeleg openberring, at Jesus openberra seg for meg og henne  «Miss Oslo 1990». Ho vart min nye «flamme» i staden for henne Virtuella og då ville eg sjølvsagt svært gjerne komme i kontakt med henne og prate med henne. Eg hadde eit personleg Gudsforhold ved trua på Jesus, så for meg var dette fyrst og fremst ei personleg sak mellom meg og han, så det vart også ei personleg sak mellom henne og Jesus og ei personleg sak mellom meg og henne. Men det vart likevel ikkje til at eg snakka med henne.

Motstanden frå den vonde vart til politikk, så politikken vart djevelskap. Det vart øydeleggande for det politiske livet.

Kristne organisasjonar, som det kristne studentlaget, ville nok behalde makta over menneska, primært over kvinna,  gjennom den kyrkjelege tradisjonen og organisasjonane, og såg derfor meg som ein rival. Derfor gjorde dei politikk ut av det, Krf-politikk. Og så svarde kvinnerørsla med å gjere politikk ut av det på sin måte. Dei protesterte mot Paulus sine ord om at kvinna skulle vere ei hjelp for mannen, mot at Kristus skulle vere hovudt for mannen og mannen vere hovudet for kvinna. For det fyrste så øydela dei kyrkjelydane og kjærleiksforholdt mellom mann og kvinne, så øydele dei det politikse livet, dei øydela det demokratiske systemet. For deira protest mot at kvinna skulle høyre på mannen utarta seg som eit forbod for mannen å uttale seg på sine eigne vegne. Det stemmer ikkje med det demokatiske prinsippet. Det verkar som at  dei førehandsdømmer han utan at han skal få lov til å svare for seg sjølv i retten, og det bryt med eit fundamentalt rettsprisnippe som er meir grunnleggande enn demokratiet, men som er grunnleggande for at demokratiet skal fungere rett. Derfor bestemmte eg meg for at eg vil ikkje lenger stemme ved noko val i Noreg og det har eg heller ikkje gjort sidan, dette var rundt 1990.

Bibelen fortel at Gud skapte mannen og sette han til å dyrke og verne Edens hage. Så skapte han kvinna av sidebeine hans, så ho skulle vere i hjelp som høvde for han. Så det Gud skapte dei til og sette dei til å gjere, gav dei meining med livet. Gud er den same som han alltid har vore, han elska meg og han ville gje meg hjelp i form av ei kone. Eg fekk motstand, men Jesus tok seg av mi sak. Men dei som stod i mot har forført kvinna liksom djevelen forførde henne, så deira mål og hendsikt  har vore å bruke den saka til å drive djevelskap, bruke henne til å drive djevelskap med. Så i staden for å verte ei hjelp for meg, skulle ho tvert om kjempe mot meg. Og når dei gjorde politikk ut av det, så vart politikken å drive djevelskap. Det har så til de grader gjennomsyra politikken at det å drive politikk har mykje godt vorte einstydande med å drive djevelskap. Så om ein mann skulle prøve å seie noko anna, som var av politisk betydning, fekk han ikkje moglegheit til det, for dette vart ei total einsretting i samfunnet. Og Jesus sa til meg, at denne verda held seg til bedrag, fordi ho ikkje ville tru, og eg forstod at det gjaldt henne Virtuella.

(https://tsivert.com/2016/08/25/1990-12-25-m40-jesus-er-framleis-den-som-forer-mi-sak).

Jesus kalla meg til teneste.

Eg skulle ikkje tene verda, men himmelen. 

Men Jesus kalla meg til ei teneste og eg forstår det som ei presteteneste (https://tsivert.com/2016/08/25/1991-05-13-m40-gud-valde-ut-det-som-ingen-ting-er-for-a-gjere-det-vise-og-sterke-til-skamme/), der eg tek prestetenesta i den gamle pakt som førebilete på prestetenesta i den nye pakta, for Herrens engel sa til øvstepresten Josva at han og embetsbrørne hans var varselmenn om dt som skulle koma. Djevelen førede klagemål mot han, men Herren la framfor Josva ein stein med sju augo. Det er evangeliet om Kristus, det er den steinen som bygningsmennene vraka, men som vart hjørnestein og støytestein. Det er  Kristus, men han skulle sjå framover til at Guds tenar, Renning» skulle koma, på ein dag vart synda til dette landet teken bort. Det er Jesus, han er øvsteprest etter Melkisedeks vis til evig tid, med eitt offer tok han bort syn da ein gong for alle. Og frelsesverket er fullbrak og fullkome og ei kone til mannen er inkluderti det, ei kone i meg er inkludert i det. Eg forstod det slik at den lovsongen Gud la ned i meg, hadde å gjere med at han ville gje meg ei frelst kvinne til kone, slik som eg hadde bedt han om, slik at ho var ein lovsong til Faderen og Sonen. Og mitt gode samvits pakt med Gud innbar ei vedkjenning av det det var Guds kjærleik soim var mellom oss at at det var han som hadde skapt dette kjærleiksforholdet mellom oss og det var ikkje noko som vi skulle han dårleg samvit for, så vi skulle ikkje gøyme oss med dårleg samvit, slik som Adam og Eva etter syndefallet, men vi skulle tvert om takka han for denne kjærleiken og glede oss over den.

Men no byrja eg altså å vedkjenne at eg trudde og meinte Gud gav meg henne  «Miss Oslo 1990» til kone i staden for henne Virtuella. Så med skriveriet mitt tenkte eg meg at eg vende meg til henne og talte til henne som kona mi og slik tenkte eg meg at eg med mi presteteneste vill prate til mi eiga slekt og hennar slekt, til vårt  eige folk. Så dette vart ei prioritetsordning, om eg så kom til å prate til andre folk også, ja vel så, bra for mitt vedkommande, men eigentleg bør der vel vere andre som på liknande vis prøver å ta ansvar for sine eigne folk. Dette har å gjere med å representere seg sjølv og sitt eige folk overfor Gud og då skulle ein tru det om å gjere at det er ein som kjenner sitt eige folk og kan representerer det overfor Gud.

Men det viktigaste er at han er reinsa i Jesu blod og fylt av den Heilage Ande og held seg til Guds Ord. At Gud har valt han ut og salva han til den tenesta han har valt han ut til. At han er kjend av Gud og at han kjenner Gud, at han er rein av hjertet så han med hjertest opplatne augo ser Gud og ser den vegen som Gud leier han.

Jau, Jesus kalla meg til teneste, men det var ikkje på grunn av min faglege kompetane og ansinitet, men når han valde meg ut, såg han til mitt hjerte, det er ikkje fyrst og fremst min faglege kompetanse verda treng, men han sa til meg at verda treng mitt varme hjerte. Eg forstod det slik at det var sikta til henne som han gjev meg til kone og då var det henne ”Miss Oslo 19902 eg tenkte på. Likevel skulle eg ikkje tene verda, men himmelen. Eg skulle betene han og eg skulle betene eit medmenneske ((https://tsivert.com/2016 /08/25/1990-12-23-m40-gud-gjer-sonderknuste-hjerter-levande-han-bur-i-den-sonderknusinga-og-gjev-meg-den-tru-som-sigrar-over-verda/) og eg forsod det slik at det var henne som han gjev meg til kone og då var det henne  «Miss Oslo 1990» eg tenkte på. Korleis heng dette ihop? Jau, eg skal tene himmelen og det er det verda treng, eg vender hugen opp til Jesus og tek imot det han gjev meg av berre nåde, han gjer meg til kanal for Guds velsigning og det er det verda treng. Den Anden og det livet han gjev oss frå himmelen er noko fundamentalt nytt for denne verda og det er bedre enn alt det verda har å by på. Ja, det er fullkome.

Gud sa til meg at han salva Son sin med gledens olje og han salva sin kyrkjelyd med den same gledens olje og han salva meg med den same gledens olje, så eg skulle kunne lovprise han endog midt i forsamlinga (https://tsivert.com/2016/08/25/1991-05-29-m40-gud-salva-son-sin-og-han-salva-sin-kyrkjelyd-og-meg-med-gledens-olje-han-fyller-alle-mine-behov/). Eg forstod at det hang saman med at han hadde salva henne ”Miss Oslo 1990” med gledens olje, som om eg identifiserte henne med kyrkjelyden han hadde salva. Og det var nok denne salvinga som gjorde at eg no nylig vart minna om denne herlege gleda hennar. Vi skal glede oss i Herren alltid og då skal vi glede oss i dette at Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna, med denne gleda vert eg tiltrekt av henne og med denne gleda håper eg at ho vert tiltrekt av meg, men det har si årsak i at vi vert tiltrekt av han, for han er Guds Messias, ”den som Gud har salva”, til å vere vår frelseskonge. Vi lovpriser han som vår frelseskonge og det er denne salvinga som gjer at vi vert tiltrekt av han som hans brud, når han vert opphøgd, vil han trekke alle til seg.

Gud sa til meg at han  valde ut Abraham og den utveljinga stod fast. Og han valde ut Jesus og den utveljinga stod også fast. Han ville gjere det slik at nasjonane vende sine blikk på Israel og han ville innby dei til sine nådegåver, sjølv om die ikkje ville ha noko med hans namn å gjere, sjolv om dei ville trakke det ned under føtene, innbaud han dei til fellesskap. Og han valde ut meg, til teneste for han, ikkje for å tene verda, men tene himmelen. Han ville sjølv komme å ta bustad i meg (https://tsivert.com/2016/08/25/1990-12-02-m40).

Ja, det høyrest då storarta ut, men Jesus sa då at dei som trudde på han skulle gjere storverk, for dei skulle gjere Faderens gjerningar liksom han gjorde. Og då veit vi at det var Faderen som gjord sine gjerningar gjennom Jesus og dei som trudde på han. Og Faderen han gjer storverk, han gjer det storverket som han ser trengst.

Abraham trudde Gud og det vart rekna han til rettferd. Gud velsigna han og i han skulle alle folkeslag velsignast, dei som velsigna han skulle verte velsigna. Det skulle altså skje ved den same trua, Abrahams tru. Denne lovnaden får vi oppfyllt i Kristus, dei som trur på han og tek imot han, velsignar han, blir velsigna. Med trua på han trur eg at Gud vil gje meg ei frelst kvinne til kone, så slik skal eg tru på han til samanlikning med Abraham og Jesus. Gud lova Abraham at han skulle få ein son med kona si, Sara, dei var gamle før det skjedde, likevel trudde dei. Til samanlikning har Gud lova meg å gje meg ei kone og det har gått år og dag utan at det har vorte noko av. Likevel skal eg tru på det. Sara var ei vakker kvinne og når dei levde som innflyttar mellom framande, var han redd for at dei skulle drape han for å ta kona hans, så dei avtala at dei skulle seie ho var systera hans. Så ein hovding kom og tok henne med seg. Men Gud åtvara han i ein draum, så han kom attende med henne, forferda over at Abraham ikkje hadde sagt at ho var kona hans. Dette kan også samanliknast med min situasjon. Er både eg og ho frelste og fødde på nytt, så er vi begge Guds born og slik sett er ho systra mi. Då kan eg seie det også. Men kva føresetnad har eg for å seie at ho er kona mi? Det er då på det same grunnlaget og at han som byrja den gode gjerning i oss, han skal også fullføra den. Og til samnlikning møter eg ein motpart som vil ta henne frå meg, men til tross for at Gud har vitna om at han vil gje meg henne til kone, så er der framleis ein motpart som står imot. Kva er då det for slags motpart? (Sak.3).

Han har kalla meg til å studere realfag, biologi. Og eg trur det store er at vi får sjå korleis trua på Gud er sameinleg med den realfaglege tenkinga. I realfag søker vi ei realfagleg sanning med realfaglege metodar, vi søker objektiv kunnskap. Det har Jesus kalla meg til, samtidig som eg skal gå den vegen som han har staka ut for meg og det forstår eg som ei slik presteteneste, å gå fram for nådens trone å få miskunne og finne nåde til hjelp i rette tid, å gå inn i den himelske heilagdomen og ta ut av det evige livet. Eg forstår det som at eg skal ta ut av altarelden og spreie den elden, den elden som Jesus ville spreie på jorda, det er kjærleiken eld, det er Andens loge, det er vekkings-elden. Eg har eit personleg forhold til den levande Gud, som er ånd, så for meg fundamentalt for er den subjektive, sjelelege, åndelege og sosiale sida av saka og slik er dt for meg fundamentalt for den pedagogiske sida av saka.

Einsam og forlatt, men Jesus ville snakke med meg. Han hadde nye vegar og nye dører for meg. 

I 1995 kjende eg meg einsam og forlatt i Jesus. Eg hadde ingen venner å prate med utan at eg gjekk på møte i dFEF. Men Jesus sa til meg at han ville snakke med meg (https://tsivert.com/2016/08/23/1995-06-2809-06-m40) og han hadde nye vegar for meg og min familie om min omgangskrets. Han hadde skattar som var skjulte i mørket og som han ville openberre for meg med sitt lys (https://tsivert.com/2016/08/23/1995-11-12). Eg tenkte på mitt realfag-studium. Eg hadde fortsett med fysikk og matematik i 1991-92 og  studeieplanen min vore for ambisiøs, så eg hadde ikkje klart å gjennomføre den, det hadde nok også å gjere med at eg måtte søke Herren og ta meg av dette skriveriet mitt. Å gå her å bruke opp pengane og verte fattige på noko som eg ikkje får til å virke, verka temmeleg meiningslaust, får eg ikkje vere saman med den jenta eg interesserer meg for med alt dette skriveriet mitt, eg skriv som om eg talar til henne, men får ikkje vere saman med henne og får ikkje høyre svar frå henne på nokon måte, då kan eg like gjerne ver langt vekk herifrå, langt ute på havet og gjere in nyttig jobb, tene pengar som kan komme vel med seinare.

Til sjøss igjen.

Eg reist på tråling, men eg hadde gått skipperskule (1992-1994) og brukte noko tid på å søke styrmannsjobbar. Men frå 1997 vart eg fast med ferskfisktrålaren Varak. Der vart eg tillitmann. Skipperen høyrde på meg og partane i næringdslivet høyrde på meg. Frå 2001 vart eg med fabrikktrålaren Havbris. Der vart eg andrebas. Eg byrja å skrive kronikkar i Sunnmørsposten og vart fast skribent i «innsikt-spalta» over ei tid. Så det var no ein kvan som fann at det var verdt å høyre på meg.

I 2008 hadde eg slutta med tråling og tenkt meg over på supply, men i september sa Jesus til meg at eg hadde lemnge vore forsagd og tilbaketrukken i forhold til å gå i ferdiglagde gjer ningar, men no kalla han meg til å gå ut på hans Ord, så eg for tilbake til Oslo og byrja på praktisk pedagogisk undervisning. Denne vitna eg om i dFEF, men då viste det seg at dei ikkje ville høyre på meg, dette ville dei ikkje vite  noko meir av. Men det var mørkets rike som streid imot Jesu rike (https://tsivert.com/2016/08/14/2009-05-10).

Mi teneste og mi sak. Frigjere Sions dotter. Kva med Arbeidarpartiet og Arbeidarrørsla?

Men Jesus var med meg og han talte til oss  gjennom tyding av tungetale. I 1995 sa han noko om å vere bunden av tradisjonen (https://tsivert.com/2016/08/23/1995-06-10), eg forstod det slik at det var ho Virtuella som var så bunden av tradisjonen, men den frigjerande bodskapen var til oss alle. Og i 2011 kalla han ”Zions Dotter” til å frigjere seg, fyrst i februar (https://tsivert.com/2016/08/08/2011-02-12-m40-jesus-kalla-sions-dotter-til-a-frigjere-seg/) og så i desember (https://tsivert.com/2016/08/08/2011-12-18-maranata-jesus-kalla-sions-dotter-ut-i-fridomen/). Den sommaren kom terroråtaket på regeringskvartalet i Oslo på på Utøya. Han som utførde det tenkte nok og resonnerte nok på sin måte.  Og eg tenker og resonerer på min måte. Jesus sende meg til Oslo med ein frigjerande bodskap, då fekk eg motstand. Men Jesus er med meg og kallar Sions dotter til å frigjere seg. Men kva då med den såkalla kvinnefrigjeringa som har stått så sterkt på venstresida i norsk politikk, også i Arbeidarpartiet. Er ikkje kvinna frigjort likevel, sidan eg får slik motstand? Det er vel eit definisjonsspørsmål, der er motstridande interesser som definerer kvinnefrigjeringa ut ifrå motstridande interesser. Men det betyr i så fall at den politiske devinisjonen deira og den politiske interessa deira strir imot den evangeliske frigjeringa av menneska.

Men det er i grunnen litt rart og merkeleg sett i forhold til Arbeidarrørsla sin tradisjon og intensjon. For Arbeidarpartiet innfrøde naturfag i skulen og eg har studert realfag. Med sin marxistiske, materialisme er dei realpolitikarar. Og eg er realsist, samtidig som eg trur på evangeliet om Kristus. Arbeidarrørsla skulle ivareta den vanlege arbeidaren sine interesse og eg har jobba som fiskar, venteleg skulle dei ivareta mine interesser. Når dei som forkynner evangeliet om Kristus forkynner at ei kone er inkludert i det fullførde frelsesverket, så eg får henne av berre nåde, så betyr det at eg får henne gratis, men det har sjølvsagt likevel stor verdi for meg. Så eg kan seie som det vart sagt i bodsskapen i februar 2011, at det beste her i livet er gratis, lufta som eg pustar inn og surstoffet som eg soleis får. Slik er det med Guds nåde også. Dersom då arbeidarrørsla skulle stride imot dette, så eg likevel ikkje skulle få henne gratis, men ta henne frå meg og gjere henne så kostbar for meg at eg aldrig får ”råd til” å få meg ei kone og få meg eit normalt og naturleg familieliv, så bryt det med det som opphavleg var arbeidarrørsla sin intensjon. Fyrst braut det med den evangeliske forkynninga og det vart tydeleg at det var eit svik, så braut det med arbeidarrørsla sin solidaritet og sviket vart endå tydelegare. Det er ”den Duglause Hyrdingen” som gjæter slaktesauene for sauehandlarane. Han sel dei til trældomen og til døden, så han og sauehandlarane tener seg rike på det.

Etter desse terroråtaka bad vi for dei berøret og for byen og for landet vårt, både i Jesus Church og i Maranatha og Jesus svarde oss gjennom tyding av tungetale. Han ville skape noko nytt i midten og hans interesse var å ha omsorg for sine born. Og vi må vel innrømme at Arbeidarpartiet har med sin sosialpolitikk hatt omsorg for heile folket og då gjeld det Guds born også. Velferdssamfunnet har gitt velferd for Guds born også. Bodskapen er formulert slik at han talte til meg og slik talte han til dei, som om han talte gjennom meg til dei. Som om eg representerte dei. Og det er vel slik det skal vere når vi ber for andre menneske, at vi representerer dei overfor Gud. Så spørst det om vi kan representere dei, då må vi berre ha det klart for oss, at når vi representere andre overfor Gud, så er det på evangeliets grunnvoll. Dette er eit vesentleg poeng med prestetenesta, prestetenesta i den gamle pakt er eit førebilete på prestetenesta i den nye pakt. På byrjinga av 1990-talet kalla Gud meg til teneste og han ville utruste meg til den og då skreiv eg at eg forstod tenesta mi slik og at han ville utruste meg til den også ved at han gav meg hjelp i form av ei kvinne. Herren er meg nær og han kjenner meg og taler med meg og leier meg sin veg, så eg kan tale med han om det som ligg meg på hjertet og sjølvsagt prøver eg då å vere oppteken av det som er viktig og verdifullt for meg. Og når han gjev meg ei kone venter eg meg at ho også skal stå meg så nær at eg kan tale med henne om det som ligg meg på hjertet og då også vil eg vere oppteken av det som er viktig for meg og for oss. Så ventar eg meg at det får betydning for korleis eg talar til verda, det blir som om eg talr gjennom henne og poenget er at Jesus skal få tale gjennom meg og gjennom henne til verda. For Jesus sa nemmeleg til meg at verda treng mitt varme hjerte og då forstod eg at det var henne som han gjev meg til kone som trengde mitt varme hjerte og då var det henne ”Miss Oslo 1990” eg tenkte på. Og i denne bodskapen vart det så tydeleg at han talte til Arbeidarpartiet og til arbeidarrørsla.

Kapitalisme eller marxisme? Nero-politikk eller Cæsar-politikk?

Arbeidarpartiet har med sin sosial-politikk og real-politikk ført ein politikk som kan liknast med Cæsars politikk og kan rose seg over at politikken deira har resultert i eit velferdssamfunn. Så det liknar på Cæsar-politikk. Deira haldning til høgre-kreftene, kapitalkreftene, minner om klassekampen i det gamle Romarriket. Men det er då litt merkeleg og mange sosialistar har tydelgvis sette seg blinde på den samanlikninga, dei har vorte så dogmatiske at dei ikkje ser for forstår skilnaden. For der kom ein renessanse, ei opplysningstid og ein industrielle revolusjon, så dervoks fram ei ny lærd overklasse med betre lærdom og ei ny økonomisk mellom klasse og overklasse, med produksjonsmiddel som effektiviserte arbeidet og det var primært det som resulterte i rikdom og velferd. Arbeidarrørsla har med sin sosialpolitikk sytt for at rikdomen vart fordelt på fleire, ja vel, då auka kjøpekrafta og det bidrog til å halde hjula i sving. Soleis la dei vekt på å inkludere og få med seg alle og denne inkluderande haldninga stemmer godt overeins med ein Cæsar-politikk.

Men når Cæsar vart myrda og keisar Augustus tok over, førde han ein meir forsnande politikk, som øvste leira for den gamle religionen skulle han dyrkast som ein gud og dei som levde umoralsk, etter moralen i den gamle religionen, vart jaga frå Italia. Det var dette som sidan resulterte i kristendomsforfølging og den vart hardast under keisar Nero.

Dei marxist-leninistiske maktovertakingane liknar ein god del på kuppforsøket mot Cæsar-regimet, det misslukkast, men politikken vart likevel ein heilt annan, som om dei langt på veg lukkast likevel. Så desse marxist-leninistiske regima kan likevel samanliknast med dei romerske keisarane som vart dyrka som gudar.

Frå 1968 stod marxist-leninismen sterkt i universitetsmiljøa, det verka som dei var nokså dogmatikse og eg forstår det slik at det var ateismen i marxismen som verka som argumentasjon for keisardyrking. Men eg fekk inntrykk av at den haldninga ikkje var så sterk i Arbeidarpartiet, for dei var realpolitikarar og dei verdsette kyrkja, så dei tok avstand frå ateismen i marxismen, sjølv om dei brukte marxixmen i økonomisk analyse og teori.

Så kollapsa det marxist-leninistiske systemet i austeuropa og den dogmatiske marxist-leninismen visna bort både her og der, det vartlettare for alle og ein kvar å ta avstand frå den. Men så var der nokon som sa og innrømmte at dei marxist-leninistiske regima i austblokka var eigentleg ikkje så marxistiske likevel, for etter marxismen skulle kapitalismen utvikle seg i dei kapitalistiske landa til den vart moden, når den vart overmoden, ville den komme til å kollapse og då var det tid for å innføre kommunismen. Så dei kapitalistiske landa var eigentleg meir marxistiske. Vel, eg er ingen ekspert på området, eg har sanst for den økonomiske og filosofiske analysa i marxismen, men som realistar må vi vokte oss mot å verte dogmatiske, dette er ikkje den eine sanne økonomiske teorien og filosfiske ideen som vi skal vurdere alt anna utifrå.

Men eg har Guds Ord og eg har vist korleis profetiane i Johannes Openberring talar om ein politikk som eg kallar Nero-politikk (Op.13) og ein politikk som eg kallar Cæsar-politikk (Op.17-18) og då kan eg vurdere alt anna utifrå dette, også marxismen. Men det er vel meir aktuelt å vurdere den praktiske reelle politikken utifrå det. Den vesentlege skilnaden er at med keisardyrkinga vart einskildmenneske utstøytte og det ramma spesielt den fattige, ulærde underklassa og slik ramma det dei kristne også. Men med Cæsarpolitikk vert dei inkluderte og slik vert den einskilde kristne også inkludert (Jfr likninga om sauene og geitene. Matt.25,32…).

Mange sosialistar og sosialdemokratar argumenterer mot kapitalistane og kapitalismen som om dei var slavedrivarar i slavesamfunnet, derfor treng menneske å frigjere seg. I slavesamfunnet var trældomen kopla til avgudsdyrkinga, men allereie når jødane var i Egypt, så ville Gud frigjere dei frå trældomen under avgudane, derfor ville han leie dei til det landet han hadde lova dei, der han skulle vere deira Gud og dei skulle vere hans folk. Og Jesus har med sitt eige blod betalt prisen for oss, for å kjøpe oss fri frå trældomen, så vi skal verte frelst til den sanne Gud, vere hans eigedom og leve for han. Då er det vesentleg at vi trur på denne glade bodskapen og tek imot. Då får vi oppleve at Jesus gjev oss ånd og liv og gjer oss levande med seg. Med den Anden og det livet han gjev oss, så lever vi for han. Herren er Anden og der Herrens Ande er, der er det fridom.

Dersom herrane i det kapitalistiske samfunnet ikkje trur på Kristus, men fornektar han og støyter ut det einskilde mennesket som trur på han, så er det sannsynlegvis ein del av eit større sosialt problem, at menneske urettmessig får problem med sin integritet i samfunnet. Då blir den marxistiske/sosialistiske  kritikken av det kapitalistiske samfunnet berettiga. Men dersom problemet har seg slik at sosialistane sjølve ikkje trur og sjølve urettmessig støyter ut einskildmenneske på liknande vis, då risikerer dei at den same domen rammar dei sjølve. Men Jesus sa at du skal ikkje dømme, for den domen du dømmer med, skal du sjølv dømmast etter.

Så det klokast er å søke fyrst Guds rike og hans rettferd, i einsemda, i løynkammeret og i kyrkjelyden Og så vere sosial og inkluderande. Så får vi sjå korleis det går.

Dei to tempelvitna og motstanden frå Dyret som steig opp or avgrunnen (Op.11).

Historie og profeti, ei aktuell sak.

Når jødane kom heim att til landet sitt, var det viktig for dei å bygge oppatt muren kring Jerusalem, som ein forsvarsmur, og Gud sette dei til å bygge opp att tempelet og kom i gong med prestetenesta igjen. Men nokre av nabofolka deira protesterte overfor persarkongen, med klagmål mot denne byen, dei påstod den historisk hadde vore ein opprørsby. Men historisk hadde det vore eit fritt land, så kven skulle dei då ha gjort opprør mot? Det måtte einaste vere når dei prøvde å gjere opprør mot Babylonarkongen. Så det var ikkje mykje sanning i klagemålet deira.

Men Gud gav profeten Sakarja eit syn, der Djevelen førde klagemål mot øvstepresten Josva. Det var verre. Men Josva skulle sjå framover mot at Guds tenar ”Renning” skulle koma. På ein dag skulle skuld som kvilte på dette landet takast bort.

SKR 3,1 – SKR 3,10 {ØVSTEPRESTEN JOSVAS SKULD OG FRIKJENNING}  Så lét han meg sjå Josva, øvstepresten, som stod framfor Herrens engel, medan Satan stod på høgre sida hans og førte klagemål mot han. 2 Herren sa til Satan: “Gjev Herren må visa deg til rettes, Satan! Ja, gjev Herren, som har valt ut Jerusalem, må visa deg til rettes! Er ikkje denne mannen ein brand, riven ut or elden?” 3 Josva var kledd i skitne klede der han stod framfor engelen. [i skitne klede: til teikn på sorg og bot.] 4 Og engelen sa til dei som stod framfor han: “Ta av han dei skitne kleda!” Til Josva sa han: “Sjå, eg tek bort syndeskulda di og kler deg i høgtidsbunad.” 5 Då sa eg: “Set ein rein turban på hovudet hans!” Og dei sette ein rein turban på hovudet hans og tok på han kleda, medan Herrens engel stod der. 6 Då gav Herrens engel denne lovnaden til Josva:  7   Så seier Herren, Allhærs Gud:  Går du på mine vegar  og rettar deg etter det eg har fastsett,  skal du få styra mitt hus  og vakta mine føregardar,  og eg vil gje deg tilgjenge  saman med dei som gjer teneste her.  8   Høyr no, Josva, øvsteprest!  Du og embetsbrørne dine,  som sit framføre deg,  de er varselsmenn.  For sjå, eg lèt min tenar Renning koma. [Renning: -> Jes 4, 2.] 9   Ja, på den steinen eg har lagt framfor Josva,  på denne eine steinen med sju augo  ritar eg den innskrift som skal stå,  lyder ordet frå Herren, Allhærs Gud.  På ein einaste dag vil eg ta bort  den skuld som kviler på dette landet. 10   Den dagen, lyder ordet frå Herren, Allhærs Gud,  skal de be kvarandre til gjestebod  under vintre og fikentre.

I Sak.3-4 er det fortalt om øvstepresten Josva, han og embetsbrørne hans var varselmenn om det som skulle koma. Soleis er prestetenesta i den gamle pakt førebilete på prestetenesta i den nye pakt. Jødane var i ferd med å komme tilbake til landet sitt og Gud hadde sagt til dei at det var viktig for dei å byrje å bygge oppatt tempelet, så dei kunne komme i gang att med prestetenesta. Serubabel leia dette arbeidet med å bygge oppatt tempelet. Så fekk profeten Sakarja eit syn der han såg to oljegreiner og Guda engel sa til han at det var dei to som var salva med olje, altså Josva og Serubabel. For det skulle ikkje skje med hær eller makt, men berre ved Guds Ande. Det talar igjen profetisk om prestetenesta i den nye pakta, når Gud ville utgyte av sin Ande over alt kjøt.

SKR 4,1 – SKR 4,14 {LJOSESTAKEN OG VINTREA}  Engelen som tala med meg, vekte meg ein gong til, som når ein mann vert vekt or svevnen. 2 Han spurde meg: “Kva ser du?” Eg svara: “Eg ser ein ljosestake som er av gull heilt igjennom. På toppen har han ei oljeskål og sju lamper med sju røyrer til kvar av lampene, som sit øvst på han. 3 Attmed staken står to oliventre, eitt til høgre for oljeskåla og eitt til venstre.” [to oliventre: bilete på dei to leiarane som Gud har salva: Josva og Serubabel. Sml. v. 14.] 4 Eg tok til ords og spurde engelen som tala med meg: “Kva tyder dette, herre?” 5 Engelen som tala med meg, sa: “Veit du ikkje kva dette tyder?” Eg svara: “Nei, herre.” 6 Då tok han til ords og sa til meg:   Dette er Herrens ord til Serubabel:  Ikkje med makt og ikkje med kraft,  men med min Ande,  seier Herren, Allhærs Gud.  7   Kven er vel du, du mektige fjell?  Framfor Serubabel skal du verta ei slette.  Han skal føra fram toppsteinen,  medan dei ropar:  “Nåde, nåde vere med han!” [føra fram toppsteinen: fullføra tempelbygget (v. 9).]  8   Herrens ord kom til meg, og det lydde så: 9   Serubabels hender har tufta dette huset,  og hans hender skal fullføra det.  Då skal du sanna  at Herren, Allhærs Gud, har sendt meg til dykk. 10   Ja, alle som har vanvørdt  den dagen då det tok til i det små,  skal gleda seg når dei får sjå  blyloddet i Serubabels hand.  – Dei sju, det er Herrens augo  som fer over heile jorda. [blyloddet: nytta i byggjearbeidet for å få murane beine.]  11   Då tok eg til ords og spurde han: “Men kva tyder dei to oliventrea som står til høgre og til venstre for ljosestaken?” 12 Atter tok eg til ords og spurde: “Kva tyder dei to olivengreinene attmed dei to gullrøyrene som leier den gylne oljen ned frå dei?” 13 Han sa til meg: “Veit du ikkje kva dei tyder?” “Nei, herre,” svara eg. 14 Då sa han: “Det er dei to som er salva med olje. Dei står framfor han som er herre over all jorda.” [dei to: -> v. 3.]

Soleis møter vi igjen dei to oljegreinene i Op.11, vi kan kalle dei for dei to  ”tempelvitna”, for dei stod framfor Herren over all jorda og då stod dei i det himmelske tempelet som han hadde skapt.

ÅPE 11,1 – ÅPE 11,14 {TEMPLET OG DEI TO VITNA}  Og eg fekk ei mælestong, på skap som ein stav, og det vart sagt til meg: “Reis deg og mæl Guds tempel og altaret og dei som tilbed der! 2 Men føregarden utanfor templet skal du la vera; den skal du ikkje mæla. For han er overlaten til heidningane, og dei skal trø ned den heilage byen i 42 månader. 3 Men eg vil setja dei to vitna mine, kledde i syrgjeklede, til å vera profetar i 1.260 dagar.” 4 Dette er dei to oliventrea og dei to ljosestakane som står framfor herren over jorda. 5 Og vil nokon skada dei, går det eld ut or munnen på dei og gjer ende på fiendane deira. Ja, om nokon vil skada dei, skal han døy på den måten. 6 Dei har makt til å lata att himmelen, så det ikkje fell regn i den tida dei er profetar; dei har makt over vatnet og kan gjera det til blod, og makt til å slå jorda med alle slag plager, så ofte dei vil. 7   Men når dei har fullført vitnemålet sitt, skal dyret som stig opp or avgrunnen, føra krig mot dei, vinna over dei og drepa dei. 8 Lika deira skal liggja på gata i den store byen som åndeleg tala vert kalla Sodoma eller Egypt, der Herren deira vart krossfest. 9 Menneske av mange folk og ætter og tungemål og folkeslag skal sjå dei liggja der i tre og ein halv dag, og dei skal ikkje la nokon få gravleggja dei. 10 Og dei som bur på jorda, skal gleda og fagna seg over lagnaden deira og senda kvarandre gåver. For desse to profetane hadde vore ei stor plage for dei som bur på jorda. 11   Men etter tre og ein halv dag kom det livsande frå Gud i dei; dei reiste seg opp og stod på føtene, og alle som såg dei, vart skjelvande redde. 12 Då høyrde dei ei høg røyst frå himmelen som sa til dei: “Stig opp her!” Og dei steig opp til himmelen i ei sky, midt for augo på fiendane sine. 13 I same stunda kom det eit stort jordskjelv. Tiandeparten av byen rasa saman, sju tusen menneske vart drepne, og dei som var att, vart forfærde og gav Gud i himmelen ære. 14   Det andre ve er over. Men det tredje ve kjem snart.

Eg undra meg over at apostelen Johannes fekk i oppdrag å mæle Guds tempel, altaret og dei som tilbad der. Men tempelet er symbol på menneskets kropp, kroppen er eit tempel for den Heilage Ande. Tempelet var ein fysisk røyndom og menneskets kropp er ein fysisk røyndom og mæling og veging er naturvitskaplege metodar som kan brukast til å granske den fysiske røyndomen. Dyret som steig opp or avgrunnen hadde makt til drepe lekamen, så det førde krig mot desse to ”tempelvitna” og drap dei. Men Gud gav oss Anden utan mål, det kan forståast både som noko som ikkje kan mælast og vegast og som soleis ikkje kan granskast med slike metodar og det kan forståast som noko som ikkje er avgrensa slik som vår fysiske natur. Når Gud i sin nåde gjev oss sin Ande, så er det ikkje avgrensa, den er evig og uavgrensa. Det viste seg ved at Gud ved sin Ande vekte Jesus opp frå dei døde og viste at han av herlegdoms Ande var Guds veldige Son. Og han viser det i våre liv ved at vi får kjenne kreftene av Jesu oppstode frå dei døde. Jesus er den site Adam, som for oss har vorte ei livgjevande ånd. Det var med den Anden og livet desse to tempelvitna kunne tene Gud slik og det var med den krafta dei vart reiste opp igjen. Slik vart dei endå sterkare vinte om at det var Gud som gjorde sitt verk i dei og gjennom dei ved sitt Ord og sin Ande.

Når det er tale om at lekamen er eit tempel for den Heilage Ande, så må vi sjå det på grunnlag av at Gud skape kvinna av mannens sidebein, så ho skulle vere ei hjelp som høvde for han, dei skulle vere eitt kjøt, ein lekam, eitt tempel for den Heilage Ande. Han skulle dyrke og verne Edens hage og det skulle ho hjelpe han med. Slik skulle dei tene Gud med sine liv og det gav dei meining med livet. No er Jesus den siste Adam, som for oss har vorte ei livgjevande ånd, han er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er han hovudet for kyrkja som er hans brud. Han gjev oss ånd og liv, så vi skal leve for han. Slik gjev han oss meining med livet og meining med samlivet mellom mann og kvinne, så vi skal kunne seie at han er livet for oss.

Då skulle rimelegvis desse to tempelvitna vitne om dette, men i vår tid har det vorte protestert mot nettopp dette og eg forstår det utifrå det som er sagt om dette dyret som steig opp or avgrunnen og streid imot desse to tempelvitna. Protesten mot at Gud skapte kvinna av mannens sidebein sidebein, så dei skulle vere eitt kjøt, ein lekam, vart som å drepe den lekamen, så det vart ikkje noko av. Slik drap det desse to tempelvitna.

Det skjedde i den store byen som åndeleg tala er kalla Sodoma eller Egypt, der Herren deira vart krossfest. Egypt står for avgudsdyrking, for Gud hadde frigjort jødane frå trældomen under avgudane i Egypt. Sodoma står for synd og spesielt for homoseksualitet. For når dei to englane tok inn hos Lot, kom der seine kvelden menn og samla seg rundt huset hans og kravde å få dei ut, så dei kunne få sin vilje med dei. Dei ville rett og slett voldta dei. Så dette er talande for protesten mot at Kristus skulle vere hovudet for mannen og mannen vere hovudet for kvinna. For når kyrkja sine menn, prestar og politikarar, protesterer mot at Kristus skulle vere hovudet for mannen og mannen vere hovudet for kvinna og slik skulle Kristus vere hovudet for kyrkja, så er det som om dei med si fysiske, organisatoriske og politiske makt krev makta over mennesket og kyrkja i staden for Kristus. Då er det som om dei vil bruke denne makta til å voldta mannen for soleis å få makta over han og slik er dei årsak til synd. Dei dyrkar styresmaktene som gudar, det er synd som resulterer i synd og ureinskap. Det er religiøsitet som er avspora seksualitet.

Vi kan sjå dette på bakgrunn av at den jødiske øvstepresten vart drepen og den øydande styggedomen vart oppsett på heilag grunn, under regimet til Antiokus 4. Epifanes. Den Duglause Hyrdingen gjætte slaktesauene for sauehandlarane, dei tente seg rike på det. Men jødane vart selde til trældomen og døden. Dei vart selde tilbake til trældomen under avgudane.

Dette er altså framleis ei aktuell problemstilling, der ”Nero-politikken”  (Op.13) liknar på politikken til Antiokus 4. Epifanes og den Duglause Hyrdingen. Håpet for jødane var i fylgje Daniels bok at den store kong Mikael skulle hjelpe Herren deira i striden mot fiendane deira. Og i den Gresk-Syriske tida håpa dei på hjelp ifrå Romarriket. Men så tok dei faktisk feil av kven som var Herren deira og sidan gjorde dei opprør mot Romarriket og då gjekk det dei ikkje vel. Så eg har i skriveriet mitt likevel påstått at det var Romarriket, men at det var med ”Cæsar-politikken” (Op.17-18). Dyret i Op 13 steig opp or havet, men dyret i Op.11 steig opp or avgrunnen. Det gjorde Dyret i Op.17 også, så om noko av dei skulle vere same dyret, så måtte det i så fall vere dyra i Op.11 og 17. Dyret i Op.11 førde strid mo dei to tempelvitna og drap dei. Kva er det for slags hjelp? Men det kom livsande i dei igjen og så steig dei opp til himmelen. Dersom dette er same dyra så talar det nok om korleis Jesus saman med sine trufaste sigra over Dyret i Op.17.14. Og her blir det tydeleg at dette Dyret fører ein politkk som er til hjelp for Israels Herre i striden mot sine fiendar.

Elles er det i Op 12 tale om overengelen Mikael og englane hans. Dei gjekk til strid mot draken og englane hans og vann:

ÅPE 12,7 – ÅPE 12,12   Då braut det ut krig i himmelen: Mikael og englane hans gjekk til strid mot draken. Draken stridde saman med englane sine; [Mikael: -> Dan 10, 13.] 8 men dei vart slegne, og det fanst ikkje lenger rom for dei i himmelen. 9 Den store draken vart styrta, det er den gamle ormen, han som vert kalla djevelen og Satan, og som forfører heile verda. Han vart kasta ned på jorda og englane hans saman med han. 10 Og eg høyrde ei høg røyst i himmelen som sa: “Frå no av høyrer sigeren og makta og riket vår Gud til, og den han har salva, har herredømet. For klagaren er kasta, han som dag og natt førte klagemål mot brørne våre for vår Gud. 11 Dei har vunne over han i kraft av Lammets blod og det ordet dei vitna om; dei hadde ikkje livet for kjært til å gå i døden. 12 Difor skal de jubla, de himlar og de som bur i dei! Men arme jord og hav! For djevelen har kome ned til dykk, og vreiden hans er stor, av di han veit at han har berre ei stutt tid att.”

Så det er nok denne engelen som minner mest om kong Mikael i Daniels bok. Ein engel er ein bodberar og eg trur bodskapen hans har hatt betydning for politikken.

Men framfor alt ligg håpet vårt i at Jesus kjem att for å dømme nasjonane (Matt.25,32, Op.19.).

Sakarja profeterte om at Jesus skulle komme og sone menneska si synd. Han er Guds Ord, i han er liv og livet er lyset til menneska. Så same korleis det politiske biletet ser ut sidan, blir dette eit todeling, eit svart-kvittbilete, motsetnaden mellom Jesu rike og Satans makt, mellom lysets rike og mørkets rike. Djevelen forfører menneska slik som ved syndefallet, så dei gøymer seg for Gud med dåreleg samvit, slik som Adam og Eva etter syndefallet. Dei gøymer seg i mørket. Slik er mørkets rike. Det er øydeleggande for kjærleiksforholdet mellom mann  og kvinne og det øydelegg menneske. Men Gud er den same og han har framleis sin redningsplan, som han vil setje i verk (https://tsivert.com/2016/09/27/2016-09-18-m-jesus-har-sett-framfor-meg-ei-opna-dor/).

Mi teneste i vår tid.

Dette viser at der var ein god grunn til at Jesus kalla meg til å gå med ein frigjerande bodskap. Han har vore med meg og forkynt den frigjerande bodskapen gjennom tyding av tungetale og då har han forkynt den til meg og. Det viser kor sterke interesser der er av å fange menneske og gjere dei til trælar att. Men det sentrale og grunnleggande i den frigjerande bodskapen er at Jesu frelsesverk er fullført og fullkome, han har betalt prisen for oss med sitt eige blod og den betalinga er nok. Vi får den Heilage Ande av berre nåde, Herren er Anden og der Herrens Ande er, der er det fridom.

Jesus har kalla meg til å vere hans tenar i hans heilagdom og då forstår eg det som ei slik prestetenest. Då er det tale om den himmelske heilagdomen, så det er ikkje avhengig av nokon fysisk byning laga av menneske. Likevel er der nokon som tener Gud som Serubabel med å bygge Guds hus. Korleis då? Jau, for Peter sa:

1PE 2,4 – 1PE 2,10   Kom til han, den levande steinen, som vart vraka av menneske, men er utvald og dyr for Gud. 5 Ver de òg levande steinar som vert oppbygde til eit åndeleg tempel! Ver eit heilagt presteskap og ber fram åndelege offer, som er til hugnad for Gud ved Jesus Kristus. 6 For det heiter i Skrifta:  Sjå, eg legg på Sion ein hjørnestein,  som er utvald og dyrverdig;  den som trur på han,  skal ikkje verta til skammar. 7   Så vert han til ære for dykk som trur. Men for dei som ikkje trur, har den steinen bygningsmennene vraka, vorte hjørnestein, 8 ja, ein støytestein og eit berg til fall. Fordi dei ikkje trur Ordet, snåvar dei – det var dei òg etla til. 9   Men de er ei utvald ætt, eit kongeleg presteskap, eit heilagt folk, eit folk som høyrer Gud til, så de skal forkynna hans storverk, han som kalla dykk ut or mørker til sitt underfulle ljos. 10 Før var de ikkje eit folk, men no er de Guds folk. Før hadde de ikkje fått miskunn, men no har de funne miskunn.

Det er berre den som Gud salvar til det, som kan tene Gud slik og då er det ikkje menneskeverk, men Guds verk. Det skjer ikkje ved hær og ikkje ved makt, men berre ved Guds Ande. Og når Gud har kalla meg og valt meg ut til å tene han i hans heilagdom, så salvar han meg til det også, slik utrustar han meg til den tenesta og det er berre med den utrustninga eg kan utføre den. Så det også skjer berre ved Guds Ande.

Jesus har kalla meg til å studere realfag, biologi, så eg skal tene han med mine studier. Så eg held det for å vere ein del av mi presteteneste, men den kan eg berre utføre ved den salvinga Gud gjev meg, den utrustninga han gjev meg ved sin Ande. Eg er Guds tenar i Guds heilagdom og då er det ei side ved tilværet, det er nye dimensjonar i Guds Ande, som eg skal gå inn i.

Dei to tempelvitna var profetar og Jesus har sagt til meg at han har utvalt meg nettopp for ei tid som dette. Då bør vi ha ambisjonar om å tale ein rett profetisk bodskap inn i vår tid. Kva då? Eg og vi får oppleve at han gjer sitt verk med meg og med oss, ved sitt Ord og sin Ande. Det skal vi tru og forstå oss på, det skal vi ære og takke han for. Han leier meg og han leier oss og hans leiarskap er rett og godt. Ved at han leier oss, kan han leie fleire med oss.  Han vil reise opp eit folk, reinse dei, utruste dei og bruke dei og han vil sjå til sitt folk. Han vil sjølv gå føre sitt folk og leie det.

Hjerteomskjeringa i den Heilage Ande eller sundskjering?

Hjerteomskjeringa i den Heilage Ande.

Ved trua på Kristus er vi krossfesta med han, slik legg vi av den gamle vonde naturene. Då er det vesentleg at vi trur at han stod oppatt frå dei døde, så vi ved trua på han tek imot den Anden og det livet han gjev oss frå himmelen, for skal det gamle bli borte, så må det erstattast av det nye.

MTT 16,24 – MTT 16,28 {Å FYLGJA JESUS}  Same gongen sa Jesus til læresveinane: “Vil nokon vera i lag med meg, må han seia nei til seg sjølv og ta krossen sin opp og fylgja meg. 25 For den som vil berga livet sitt, skal missa det. Men den som misser livet sitt for mi skuld, han skal finna det. 26 Kva gagnar det eit menneske om det vinn heile verda, men taper si sjel? Eller kva kan eit menneske gje til vederlag for si sjel? 27 For Menneskesonen skal koma i herlegdomen åt Far sin med englane sine, og då skal han gje kvar og ein lika for det han har gjort. 28 Sanneleg, det seier eg dykk: Somme av dei som står her, skal ikkje smaka døden før dei ser Menneskesonen koma i sitt rike.”

I dåpen er vi gravlagde med Kristus, der er vi også oppreiste med han, til å vandre i eit nytt liv. Då må vi ha hugen vendt opp til han, så vi ved trua tek imot det som han gjev oss frå himmelen, den Anden og det livet som han gjev oss. Slik er hjerteomskjeringa i Anden, det er å legge av det gamle og ta imot det nye. Dåpen er eit godt samvits pakt med Gud (vedkjenning til Gud), med grunnlag i Jesu oppstode frå dei døde. Så poenget med å seie nei til seg sjølv er å seie ja til han i staden og erkjenne kva han er for oss.

I den gamle pakta vart mannen omskoren på kroppen, førehuda vart skoren bort, så vi forstår at det har å gjere med kjønnslivet. Slik blir dette talande for hjerteomskjeringa i Anden også, for det gjer det klart for oss at den Jesus gjev oss, skal råde over lysta, den skal råde i vår døyelege lekam. Soleis skal ein mann vite å vinne seg si eiga kone i helging.

1TE 4,3 – 1TE 4,12 For dette er Guds vilje – dykkar helging: De skal halda dykk frå hor; 4 kvar og ein skal vita å vinna seg si eiga kone i heilagdom og ære, 5 ikkje i sanseleg lyst som heidningane, som ikkje kjenner Gud. 6 Og ingen må gjera bror sin urett eller lura han på nokon måte. Herren straffar alt slikt, som vi før har sagt og lagt dykk på hjarta. 7 For Gud kalla oss ikkje til ureinskap, men til eit heilagt liv. 8 Den som då avviser dette, han avviser ikkje eit menneske, men Gud, som gjev dykk sin Heilage Ande. 9   Om kjærleiken til brørne treng vi ikkje skriva til dykk, for de har sjølve lært av Gud å elska kvarandre. 10 Og de syner denne kjærleiken mot alle brørne i heile Makedonia. Men vi legg dykk på hjarta, brør, at de må gjera endå større framsteg i det. 11 De skal setja dykkar ære i å leva eit roleg liv, passa pliktene dykkar og arbeida med hendene, som vi har sagt dykk. 12 Då kan de ferdast sømeleg mellom dei som er utanfor, og de treng ikkje hjelp av nokon.

I vår tid er det mange som held dette for å vere livsfiendtleg. Men det er fordi dei ikkje trur på Jesus, han er den siste Adam, så han er sjølv den nye naturen. Sidan dei ikkje trur på han og ikkje har teke imot han og ikkje har forstått dette, så forstår dei heller ikkje kva som er den gamle, vonde naturen. Dei tenker platonsk og platonismens svar på det vondes problem, var ei langvarig maralfilosofisk utdanning, som skulle resultere i at ei liten lærd elite skulle styre med diktatorisk makt.

Men i følge Bibelens forteljing om syndefallet, var feilen tvert om at menneska soleis prøvde å forgude seg sjølve med sin moralfilosfiske kunnskap, så det var dette som var den gamle vonde naturen som måtte krossfestast  med Kristus. Dei som ville vere saman med han, måtte seie nei til seg sjølve og ta opp korsen sin og følgje han, slik måtte dei legge av denne gamle vonde naturen. Det er kun mogleg ved at vi trur på han og tek imot han, vender hugen opp til han og tek imot den Anden og det livet som han gjev oss frå himmelen av berre nåde. Har vi ved trua på han byrja i nåden og Anden, så skal vi ved trua på han fullføra i nåden og Anden.

Paulus sa vi skulle glede oss i Herren alltid, så hjerteomskjeringa i den Heilage Ande er så visst ikkje gledesdrepande og livsfiendtleg. Men så sa han at vi skulle vi halde augo med hundane, dei som skamskjer seg:

FIL 3,1 – FIL 3,11 {Å VINNA KRISTUS}  Elles mine brør: Gled dykk i Herren! Eg vert ikkje trøytt av å ta det opp att, og det er det tryggaste for dykk. 2 Hald auga med hundane, med dei vonde arbeidarane, dei som skamskjer seg. [skamskjer seg: Paulus siktar til omskjeringa.] 3 For det er vi som er dei omskorne, vi som gjer vår teneste ved Guds Ande; vi har vår ros i Kristus Jesus og set ikkje vår lit til oss sjølve. 4 Eg har rett nok det eg kunne setja mi lit til hjå meg sjølv. Om nokon meiner at han kan lita på seg sjølv, kan eg det endå meir. 5 Eg er omskoren på den åttande dagen, er av Israels folk og Benjamins ætt, ein hebrear av hebrearar, i syn på lova ein farisear, 6 så brennande ihuga at eg forfylgde kyrkja, ulastande i mi rettferd etter lova. 7 Men det som var meg ei vinning, det har eg for Kristi skuld halde for tap. 8 Ja, eg held i sanning alt for tap fordi kjennskapen til Kristus Jesus, min Herre, er så mykje meir verd. For hans skuld har eg tapt alt, og eg held det for skrap, så eg kan vinna Kristus 9 og verta funnen i han, ikkje med mi rettferd, den som er av lova, men med den som ein får ved trua på Kristus, rettferda frå Gud på grunn av trua. 10 Då kjenner eg han og krafta av hans oppstode, får del i hans lidingar og vert lik han med di eg døyr som han – 11 om eg òg kunne nå fram til oppstoda frå dei døde.

FIL 4,4 – FIL 4,9   Gled dykk i Herren alltid! Atter vil eg seia: Gled dykk! 5 Lat alle menneske få merka kor gode og milde de er! Herren er nær! 6 Gjer dykk inga sut for noko! Men legg alt de har på hjarta, fram for Gud i bøn og påkalling med takkseiing. 7 Og Guds fred som går over alt vit, skal vara dykkar hjarto og tankar i Kristus Jesus. 8   Elles brør: Alt som er sant, alt som er gjævt, alt som er rett, alt som er reint, alt som er verdt å elska og akta, all god gjerning og alt som rosverdig er, legg vinn på det! 9 Det som de har lært og teke imot, det som de har sett og høyrt av meg, gjer det! Så skal fredens Gud vera med dykk.

Skamskjeringa.

Er vi hjerteomskorne i den Heilage Ande, så skal vi glede oss i Herren alltid. I han er liv og livet er lyset til menneska. Så dette er så visst ikkje nokon livsfiendtleg, gledesdrepande mørkemannskultur. Men det er nok hundane, dei som skamskjer seg, som representerer ein livsfiendtleg, gledesdrepande mørkemannskultur, med den tradisjonelle moralfilosofien, barnelærdomen åt verda, som Paulus kalla det. Den kom inn i kyrkja i middelalderen og har soleis sett sitt preg på kyrkja. Den gjer menneska til trælar igjen. Men for oss som trur at Jesus stod opp att frå dei døde, at han lever og er med oss, er evangeliet framleis den glade og frigjerande bodskapen som vi har å forkynne både til oss sjølve og til andre.

For å forstå uttrykket ”skamskjere”, må vi sjå omskjeringa i den gamle pakta som førebilete på hjerteomskjeringa i den Heilage Ande. Dersom dei ikkje trur at Jesu frelsesverk er frullbrakt og fullkome, ikkje trur at han lever og er med oss og ikkje hengjev seg til han, som den oppstandne og levande, Guds Messias, så dei vender seg til verdsleg makt i staden, blir det som om dei meinar at med omskjeringa skjer dei ikkje vekk nok, så dei skjer vekk noko meir enn førehuda og slik skamskjer dei seg. Med sin moral- og politiske filosofi argumenterer dei soleis for at ei verdsleg makt må få makt over menneske og over kyrkja i staden for Kristus. Men det betyr å dyrke styresmaktene som gudar (jfr. den Store Skjøkje, Op.17-18) og slik sel dei menneska tilbake til trældomen under avgudane.

Skamskjeringa resulterer i ein politikk som er ei forbanning.

Den Duglause Hyrdingen.

Prestetenesta i den gamle pakta var førebilete på prestetenesta i den nye pakta og omskjeringa var førebilete på hjerteomskjeringa i den Heilage Ande. Men når sundskjeringa kjem i staden for hjerteomskjeringa i den Heilage Ande, heng det saman med at den rettmessige, jødiske øvstepresten, den som er salva til øvsteprest, vert rydja vekk, og ”den Duglause Hyrdingen” vert reist opp i landet i staden. Menneske vert urettmessig bannlyste og kanskje endåtil jaga frå landet og det heng saman med at nokon vert priviligerte. Nokon ser fordel av det og derfor likar dei å bannlyse. Slik blir systemet korrupt.

SLM 109,1 – SLM 109,31 {FORBANNING OG VELSIGNING}  Til korleiaren. Av David. Ein salme.   Min Gud, som eg lovsyng, ver ikkje tagal! 2   No opnar dei gudlause munnen,  ein svikefull munn, imot meg.  Dei talar til meg med lygnartunge, 3   kringset meg med hatefull tale  og strider mot meg utan grunn.  4   Til løn for min kjærleik  klagar dei meg; men eg bed. 5   Dei løner godt med vondt  og gjev meg hat for min kjærleik.  6   Gjev min motstandar over til ein gudlaus,  lat ein klagar stå ved hans høgre side! 7   Lat han gå domfelt frå retten,  lat hans bøn verta halden for synd!  8   Lat hans levedagar verta få  og ein annan ta hans embete! 9   Lat borna hans verta farlause  og kona hans enkje!  10   Lat borna flakka ikring og be seg,  gå tiggargang frå øydelagd heim. 11   Alt han eig, skal ein ågerkar ta,  framande skal rana frukta av hans strev.  12   Ingen skal visa han truskap meir  eller ynkast over hans farlause born. 13   Hans etterkomarar skal rydjast ut,  deira namn skal strykast i neste ættled.  14   Herren skal minnast hans fedrars skuld,  synda åt mor hans skal ikkje takast bort. 15   Herren skal alltid ha dei for auga,  minnet om dei skal rydjast ut frå jorda.  16   For han tenkte aldri på å visa truskap,  men forfylgde dei arme og fattige,  og dei motlause ville han drepa.  17   Han elska å forbanna  – lat forbanning råka han sjølv!  Han lika ikkje å velsigna  – lat han aldri få velsigning! 18   Han tok forbanning på som ein kledning  – lat henne trengja inn i hans kropp som vatn,  i hans bein som olje! 19   Lat henne verta som ei kappe han sveiper seg i,  som eit belte han alltid bind om seg!  20   Lat dette vera Herrens løn  til dei som klagar meg  og talar vondt imot meg! 21   Men, Herre, du min Herre,  gjer vel imot meg for ditt namn skuld!  Berga meg i din godleik og truskap!  22   For eg er arm og fattig,  mitt hjarta er såra i min barm. 23   Eg kverv som skuggen når dagen hallar;  som ei grashoppe vert eg sopt bort. 24   Knea sviktar fordi eg fastar,  min kropp turkar inn fordi han ikkje får olje. 25   Eg har vorte til spott for dei,  dei rister på hovudet når dei ser meg.  26   Hjelp meg, Herre, min Gud,  frels meg i di miskunn! 27   Så skal dei merka di hand bak dette  og skjøna at du har gjort det, Herre.  28   Om dei forbannar, velsignar du.  Om dei reiser seg mot meg, vert dei til skammar,  og din tenar kan gleda seg. 29   Lat mine fiendar kle seg i vanære  og sveipa seg i skam som i ei kappe!  30   Så vil eg takka Herren med lovsong,  midt i mengda vil eg prisa han. 31   For han står attmed den fattige,  vil hjelpa han mot dei som dømer han.

To nasjonalsosialistiske missfoster.

Slik har det med sundskjeringa vorte argumentert for ein Krf-politikk, mange såg nok for seg at dei med den skulle verte priviligerte og der var nok dei som visste å nytte seg av det til økonomisk vinning. Men det utarta seg som ei nasjonalsosialistisk missfoster som aller helst burde aborterast. For politikken deira er som når David fall i synd og dreiv hor med Batseba. Ho vart gravid og då sveik han mannen hennar, så han fall i krigen. David fekk tilgjening, så han slapp å døy, men barnet fekk ikkje leve.

Sosialistane ville utgjere eit alternativ og det utarta seg som ei nasjonalsosialistisk missfoster som aller helst burde likviderast. For begge såg fordel i verte priviligerte ved å bannlyse andre menneske, men det var urettferdig, usakleg og korrupt, kunstig som avgudar laga av stokk og stein, og derfor vart begge deler nasjonalsosialistiske missfoster.

Dei bannlyste mannen som trudde på Jesus og slik bannlyste dei andre menn også og kalla det kvinnefrigjering. Dei bannlyste mannen som Kristus var hovudet for, men då bannlyste dei Kristus også. Så det var mørkets rike som stod Guds rike imot. Dette er eit svart-kvitt bilete. Når Krf og andre sentrumsparti og SV opponerer mot regjeringa, danna av dei to høgreorienterte parti, så skin denne todelinga av og til tydeleg gjennom. For dei har opponert mot Kristus og hans rike og gjort politikk ut av det.

Norsk Midtausten-politikk.

Skamskjeringa resulterte i ein politikk som var ei forbanning for den norske mann og då vart den ei forbanning av kvinna også. Og slik vart det tydelegvis med norsk Midtausten-politikk også. Den ber preg av at det var han ”Gaml-Eirik” som tok laust. Han fann vel ut at han klarde ikkje drive nok djevelskap her i landet, så han for til Midtausten for å prøve seg der. Og då vart det helvete laust. Men i 2011 talte Jesus til oss gjennom tyding av tungetale og kalla Sions dotter til å frigjere seg. Så eg håper han soleis klarde å komme han ”Gaml-Eirik” i forkjøpet. (https://tsivert.com/2016/08/08/2011-12-18-maranata-jesus-kalla-sions-dotter-ut-i-fridomen/   og    https://tsivert.com/2016/08/08/2011-02-12-m40-jesus-kalla-sions-dotter-til-a-frigjere-seg/).

For å forklare det, vil eg vise til korleis tidlegare Krf-leiar Kjell Magne Bondevik engasjerte seg for at ei ung, arabisk kvinne skulle få Nobels fredspris for sin kamp for unges rett til utdanning (2014). Men problemet her er ikkje det det gode som vert sagt, men at den glade bodskapen som Jesus har sent oss med ikkje vert forkynt. Gud forsona verda med seg i Kristus, på det grunnlaget har vi fred med Gud og på det grunnlaget har vi som heidningar fred med jødane. Det gjev grunnlag for fred i Midtausten. Det var den glade og frigjerande bodskapen Jesus sende meg til Oslo med. Men det vart ikkje godteke. Dei har i staden prøvt å finne ei politisk løysing, men det blir temmeleg umogleg, så lenge dei sjølve ikkje bygger på evangeliets grunnvoll, slik at det dannar grunnlag for fred. Då minner dette opplegget om korleis den lærde overklassa i det gamle Hellas og i Romarriket forestilte seg at dei med sin visdom skulle råde med diktatorisk makt og derfor vart det slik motsetnad mellom dei og dei kristne. Mange kristne har det kunnskapssynet at all vår kunnskap er som frukta av kunnskapstreet og derfor skal dei med sin kunnskap utgjere ei slik lærd overklasse som motsetnad til dei som held seg til evangelisk kristendom. Så sidan eg held meg til evangelisk kristendom, blir eg utstøytt frå ”det gode selskap”.

Kjell Magne Bondevik deltok på eit møte i Jesus Church der han fortalde om dette engasjementet sitt og seinare på hausten deltok tidlegare SV-leiar Eirik Solheim med si tale om det. Eg var ikkje på noko av dei møta, så eg veit ikkje kva dei sa. For meg representerer dei kvar sitt av desse nasjonalsosialistiske missfostera, der eg er utstøytt. For Gud og einskildmenneske hadde lite og ingen betydning i Hegels dialektikk. Krf-leiaren vart som Herren i Hegels dialektikk, han Gaml-Eirik. Og SV-leiaren vart som knekten, han ”Unge-Eirik”.

Med det kunnskapssynet og med den politikken er det klart at strategien deira er å prøve å dåre og forføre kvinna slik som ved syndefallet, for så å bruke henne til å lokke mannen med. For soleis å prøve å få makta over menneska. Og let mannen seg ikkje lokke, så blir han einsam og forlatt. Med skamskjeringa prøver dei å få makt over mannen gjennom religonen, moralen og politikken. Men muslimske menn har allereie lete seg omskjere. Kva vil de då? Skjere vekk endå meir med krav om endå hardare diktatur? Den såkalla ”kvinnefrigjereinga” i Noreg har vore ein protest mot hjerteomskjeringa i den Heilage Ande, som om den ikkje er bra nok. Då utartar det seg som eit krav om å skjere vekk meir. Mange av dei muslimske kvinnene er omskorne, noko slikt står der ikkje skrive om i Bibelen i det heile tatt. Likevel strir det mot det som står skrive i Bibelen og prøver å mønstre muslimane til strid mot jødedom, kristendom og Bibelen. Men då bidreg de til å halde ved like den villfaringa som resulterer i omskjering av kvinner. Det har seg nok slik at eigentleg passar det forholdsvis bra med den livsfiendtlege og gledesdrepande moral- og politiske filosofien dykkar.