Bilde: Solnedgang mellom Stadt og Kvamsøya.
Fråfallet; falske profetar, messiasar og gudar. Framandgjering og vranglære. Feil diagnoser og kvakksalvarar.
Sjå på Kristus og høyr på han.
Det er viktig for oss å lytte til kva Anden talar til kyrkjelydane i denne tida, slik som det vart sagt til dei 7 kyrkjelydane i Joh.Op.3-4.
HEB 12,25 – HEB 12,29 Sjå til at de ikkje viser frå dykk han som talar! Dei som viste frå seg han som tala sitt ord her på jorda, slapp ikkje unna. Endå mindre skal vi sleppa unna om vi vender oss bort frå han som talar frå himmelen. 26 Hans røyst fekk den gongen jorda til å skjelva. Men no har han lova: “Endå ein gong vil eg skaka, ikkje berre jorda, men himmelen med.” 27 Her står det: “endå ein gong”. Det syner at det som kan rikkast, fordi det er skapt, skal skiftast ut, så det som ikkje kan rikkast, skal verta ståande. 28 Sidan vi får eit rike som ikkje kan rikkast, så lat oss vera takksame og såleis tena Gud til hans hugnad, med otte og age. 29 For Gud er ein øydande eld.
Synda skilde menneska frå Gud, men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle. På det grunnlaget vert vårt forhold til Gud gjenoppretta, slik det var før syndefallet, men no er Kristus den siste Adam, som for oss har vorte ei livgivande ånd.
RMR 6,10 Då han døydde, gjorde han opp med synda ein gong for alle. Det livet han no lever, lever han for Gud.
HEB 7,27 Han treng ikkje, som andre øvsteprestar, bera fram offer kvar dag, fyrst for sine eigne synder og så for syndene åt folket. For offeret bar han fram éin gong for alle då han ofra seg sjølv.
HEB 9,12 Ikkje med blod av bukkar og kalvar, men med sitt eige blod gjekk han inn i heilagdomen éin gong for alle. Og såleis vann han ei evig utløysing.
HEB 9,26 Då måtte han ha lide mange gonger etter at verda vart grunnlagd. Men no, ved enden av tidene, har han openberra seg éin gong for alle for å ta bort synda med sitt offer.
HEB 10,10 På grunn av denne viljen er vi helga ved at Jesu Kristi lekam vart ofra éin gong for alle.
1PE 3,18 {DÅPEN OG DET NYE LIVET} For Kristus døydde for synder, éin gong for alle. Han som var rettferdig, leid for urettferdige, så han kunne føra dykk fram til Gud. Han døydde lekamleg, men vart levandegjord ved Anden,
HEB 10,14 For med eit einaste offer har han for alltid gjort dei som vert helga, fullkomne.
JAK 1,4 Men tolmodet må syna seg i fullført gjerning, så de kan vera fullkomne og heile og ikkje liggja etter i noko.
JAK 1,25 Men den som ser inn i fridomens fullkomne lov og held fram med det, han gløymer ikkje det han høyrer, men lever etter det. Han skal vera lukkeleg i si gjerning.
1JO 4,18 Den fullkomne kjærleiken driv otten ut. For otten ber straffa i seg, og i den som ottast, har ikkje kjærleiken vorte fullenda.
1JO 1,1 – 1JO 1,10 {LIVSENS ORD} Det som var frå opphavet, det vi har høyrt, det vi har sett med augo våre, det vi såg og det hendene våre tok på, om det ber vi bod, om livsens ord. 2 Og livet vart openberra, vi har sett det og vitnar om det og forkynner dykk det evige livet som var hjå Faderen og vart openberra for oss. 3 Det vi har sett og høyrt, forkynner vi for dykk òg, så de skal ha samfunn med oss, vi som har samfunn med Faderen og med Son hans, Jesus Kristus. 4 Og dette skriv vi så gleda vår skal vera fullkomen. 5 {LEV I LJOSET!} Dette er den bodskapen vi har høyrt av han og forkynner for dykk: Gud er ljos, og det finst ikkje mørker i han. 6 Seier vi at vi har samfunn med han, men ferdast i mørkret, då lyg vi og fylgjer ikkje sanninga. 7 Men dersom vi ferdast i ljoset, liksom han er i ljoset, då har vi samfunn med kvarandre, og Jesu, hans Sons blod reinsar oss for all synd. 8 Seier vi at vi ikkje har synd, dårar vi oss sjølve, og sanninga er ikkje i oss. 9 Men dersom vi sannar syndene våre, er han trufast og rettferdig, så han tilgjev oss syndene og reinsar oss for all urettferd. 10 Seier vi at vi ikkje har synda, gjer vi han til lygnar, og hans ord er ikkje i oss.
1JO 2,1 – 1JO 2,2 Mine born, dette skriv eg til dykk, så de ikkje skal synda. Men om nokon syndar, har vi ein talsmann hjå Faderen, Jesus Kristus, Den Rettferdige. 2 Og han er ei soning for syndene våre, ja, ikkje berre for våre, men for alle i heile verda.
1KO 15,35 – 1KO 15,58 Men no kunne einkvan seia: “Korleis står dei døde opp; kva slag lekam har dei?” 36 Du uvituge menneske! Det du sår, vert ikkje til nytt liv utan at det døyr. 37 Og det du sår, er ikkje det akset som veks opp, men eit nake korn, anten det er av kveite eller av anna såkorn. 38 Men Gud lèt det få den skapnad som han har vilja, kvart slag korn sin eigen skapnad. 39 Ikkje alt kjøt er av same slag. Det er eitt slag kjøt i menneske, eitt i fe, eitt i fugl, eitt i fisk. 40 Og det finst himmelske lekamar og jordiske lekamar; ein glans har dei himmelske, ein annan dei jordiske. 41 Ein glans har sola, ein annan har månen, og ein annan stjernene. Den eine stjerna lyser med klårare glans enn den andre. 42 Såleis er det òg med oppstoda frå dei døde. Det som vert sått, er forgjengeleg. Men det som står opp, er uforgjengeleg. 43 Det vert sått i vanære, det står opp i herlegdom. Det vert sått i vanmakt, det står opp i kraft. 44 Det vert sått ein lekam som hadde sjel; det står opp ein åndeleg lekam. Så visst som det finst ein lekam med sjel, finst det òg ein åndeleg lekam. 45 Såleis står det skrive: Det fyrste mennesket, Adam, vart til ei levande sjel. Den siste Adam vart ei ånd som gjev liv. 46 Det åndelege var ikkje det fyrste, men det sjelelege. Så kom det åndelege. 47 Det fyrste mennesket var frå jorda og skapt av jord; det andre mennesket er frå himmelen. 48 Slik som det jordiske mennesket var, så er òg dei jordiske, og slik som den himmelske er, så skal òg dei himmelske vera. 49 Og liksom vi har bore biletet av den jordiske, så skal vi òg bera biletet av den himmelske. 50 Men det seier eg, brør: Kjøt og blod kan ikkje arva Guds rike, og forgjengelegdom skal ikkje arva uforgjengelegdom. 51 Sjå, eg seier dykk ein løyndom: Vi skal ikkje alle sovna av, men vi skal alle verta omskapte, 52 i hast, i ein augneblink, når den siste luren ljomar. For luren skal ljoma, og dei døde skal stå opp uforgjengelege, og vi skal verta omskapte. 53 For dette forgjengelege må verta ikledt uforgjengelegdom, og dette døyelege ikledt udøyelegdom. 54 Men når dette forgjengelege er ikledt uforgjengelegdom, og dette døyelege er ikledt udøyelegdom, då vert det ordet oppfylt som står skrive: Døden er gløypt og sigeren vunnen. 55 Død, kvar er din brodd? Død, kvar er din siger? 56 Brodden i døden er synda, og krafta i synda er lova. 57 Men Gud vere takk, som gjev oss siger ved vår Herre Jesus Kristus! 58 Difor, mine kjære brør, ver støe og urikkande; gjer alltid framsteg i arbeidet for Herren! For de veit at arbeidet dykkar i Herren ikkje er fåfengt.
Han er fullkommen og den naturen han gir oss, ved gjenfødinga, slik det vert symbolisert i nattverden, er fullkomen. Den Anden og det livet han gir oss frå himmelen er fullkomen.
JOH 6,29 Jesus svara: “Dette er den gjerning Gud vil de skal gjera: Tru på han som Gud har sendt.”
JOH 6,35 Jesus svara: “Eg er livsens brød. Den som kjem til meg, skal ikkje svelta, og den som trur på meg, skal aldri tyrsta.
JOH 6,63 Det er Anden som gjer levande; her kan menneske ingen ting gjera. Dei ord eg har tala til dykk, er ånd og liv.
Derfor er det så viktig for oss å sjå på han og høyre på han, det er ved at den Heilage Ande openberrar han for oss og talar Guds Ord til oss frå himmelen. Han som byrja den gode gjerning i oss, han skal også fullføra den.
FIL 1,6 Og eg er viss på at han som tok til med ei god gjerning i dykk, skal fullføra henne – heilt til Jesu Kristi dag.
Kristus eller Antikrist.
Jesus er Guds Messias, Guds Son, Gud har valt han ut og slava han til å vere vår frelseskonge, fredsfyrste og øvsteprest. Han kallar og vel ut menneske og salvar dei med den Heilage Ande og utruster dei til å tene han.
SLM 2,1 – SLM 2,12 {HERREN OG DEN HAN HAR SALVA} Kvifor ståkar folkeslaga, kvifor legg folka gagnlause planar? 2 Kongane på jorda reiser seg, fyrstane legg råd i lag mot Herren og den han har salva: [den Herren har salva: kongen i Israel, her skildra som frelsarkonge (Messias). Sml. 1 Sam 10, 1.] 3 “Lat oss slita sund deira lekkjer og kasta deira reip av oss!” 4 Han som tronar i himmelen, ler, Herren spottar dei. 5 Så talar han til dei i sin vreide, med brennande harme skræmer han dei: 6 “Det er eg som har sett inn min konge på Sion, mitt heilage fjell.” 7 Eg vil kunngjera det Herren har fastsett. Han sa til meg: “Du er son min, eg har født deg i dag. [det Herren har fastsett: kanskje eit ord frå Gud til kongen på kroningsdagen. Sml. 2 Kong 11, 12.] [født: Kongen har fått stilling som son, med fullmakt til å styra på Guds vegner.] 8 Bed meg, så gjev eg deg folka til arv og heile jorda til eige. 9 Du skal knusa dei med jernstav og slå dei sund som leirkar.” [jernstav: styrarstav av jern.] 10 Og no, de kongar, far visleg fram, ta imot åtvaring, de styrarar på jord! 11 Ten Herren med age og glede, 12 kyss skjelvande jorda for hans føter, så han ikkje skal verta vreid og de gå til grunne på vegen. For lett kan hans vreide kveikjast. Sæle er alle som flyr til han.
SLM 110,1 – SLM 110,7 {PRESTEKONGEN} Ein Davids-salme. Herren seier til min herre: “Set deg ved mi høgre hand til eg får lagt dine fiendar til skammel for dine føter!” [min herre: kongen i Israel. -> 2, 2.] 2 Frå Sion retter Herren ut din mektige kongsstav. Ver herre mellom dine fiendar! 3 Ditt folk møter viljug fram den dagen du mønstrar din hær. I heilagt skrud kjem din ungdom til deg som dogg ut or morgonrodens fang. 4 Herren har svore og angrar det ikkje: “Du skal vera prest til evig tid på Melkisedeks vis.” [Melkisedek: -> 1 Mos 14, 18.] 5 Herren er ved di høgre side, han knuser kongar på sin vreidedag. 6 Han dømer folkeslag – det er fullt av lik, hovdingar knuser han vidt over jord. 7 Kongen drikk or bekken ved vegen, difor lyfter han hovudet høgt.
1JO 2,18 – 1JO 2,27 {FORNEKTING OG VEDKJENNING} Mine born, den siste tida er komen. De har høyrt at Antikrist skal koma, og mange antikristar har alt stått fram. Av dette skjønar vi at den siste tida er komen. 19 Dei har gått ut frå oss, men dei var ikkje av oss. Hadde dei vore av oss, hadde dei vorte verande hjå oss. Såleis skulle det syna seg at ikkje alle er av oss. 20 Men de er salva av Den Heilage, og alle har de kunnskap. [salva: Salving er eit bilete på Den Heilage Andens gåve. Sjå 2, 27.] 21 Så skriv eg ikkje til dykk fordi de ikkje kjenner sanninga, men fordi de kjenner henne og veit at inga lygn kjem frå sanninga. 22 Og kven er lygnaren, om ikkje den som nektar at Jesus er Kristus? Han er Antikrist, han som fornektar Faderen og Sonen. 23 Den som fornektar Sonen, har heller ikkje samfunn med Faderen. Den som vedkjennest Sonen, har samfunn med Faderen òg. 24 Lat det då verta verande i dykk, det som de har høyrt frå fyrst av. For dersom det vert verande i dykk, det som de har høyrt frå fyrst av, vert de òg verande i Sonen og Faderen. 25 Og dette er det han har lova oss: det evige livet. 26 Når eg skriv dette, tenkjer eg på dei som fører dykk vilt. 27 Men de har fått salving av han; ho vert verande i dykk, og de treng ikkje til at nokon lærer dykk. For hans salving lærer dykk alt og er sannferdig og utan lygn. Vert difor verande i han, så som de har lært.
1JO 4,1 – 1JO 4,6 {PRØV ÅNDENE!} De kjære, tru ikkje kvar ei ånd! Prøv åndene om dei er av Gud! For mange falske profetar har gått ut i verda. 2 På det kjenner de Guds Ande: Kvar ånd som sannar at Jesus Kristus er komen i kjøt og blod, er av Gud. 3 Men kvar ånd som ikkje vedkjennest Jesus, er ikkje av Gud. Det er ånda til Antikrist, som de har høyrt skal koma. Og ho er alt i verda. 4 Men de, mine born, er av Gud, og har sigra over dei. For han som er i dykk, er større enn han som er i verda. 5 Dei er av verda, difor er òg deira tale av verda, og verda høyrer på dei. 6 Men vi er av Gud, og den som kjenner Gud, høyrer på oss. Den som ikkje er av Gud, høyrer ikkje på oss. Såleis kan vi skilja sanningsånda frå villfarings-ånda.
Guds åkerland.
Guds Ord er som såkorn som vert sått i hjertet, når vi høyrer det og tek imot det i tru og skjønar det, med hjertet, så veks det til det ber fullmoden grøde. Når Ordet ved trua smeltar saman med oss, får vi komme inn til Guds kvile. Så Guds åkerland er både hjertet og verda.
MTT 13,1 – MTT 13,30 {SÅMANNEN} Same dagen gjekk Jesus ut or huset og sette seg nede ved sjøen. 2 Då samla det seg så mykje folk ikring han at han laut gå ut i ein båt og setja seg der, og alt folket stod på stranda. 3 Så tala han lenge til dei i likningar og sa: “Ein mann gjekk ut og skulle så. 4 Og då han sådde, fall noko attmed vegen, og fuglane kom og åt det opp. 5 Noko fall på steingrunn, der det var lite jord, og det rann snøgt opp fordi der var så grunt. 6 Men då sola steig, sveid det av og visna, for det hadde ikkje rot. 7 Noko fall mellom klunger, og klungeren voks opp og kjøvde det. 8 Men noko fall i god jord og gav grøde: noko hundre foll, noko seksti foll, noko tretti foll. 9 Den som har øyro, han høyre!” 10 {KVIFOR JESUS TALAR I LIKNINGAR} Då kom læresveinane til han og spurde: “Kvifor talar du til dei i likningar?” 11 Han svara: “Dykk er det gjeve å kjenna løyndomane om himmelriket, men ikkje dei andre. 12 For den som har, han skal få og det i overflod; men den som ikkje har, skal missa jamvel det han har. 13 Difor talar eg til dei i likningar. For om dei ser, så ser dei ikkje; og om dei høyrer, så høyrer dei ikkje og skjønar ikkje. 14 På dei har det vorte oppfylt, dette profetordet av Jesaja: De skal høyra og høyra, men ikkje skjøna, sjå og sjå, men ikkje skilja. 15 For hjarta åt dette folket er hardt; tungt høyrer dei med øyro, og augo har dei late att, så dei ikkje ser med augo, eller høyrer med øyro, eller skjønar med hjarta og vender om, så eg får lækja dei. 16 Men sæle er de, for de har augo som ser og øyro som høyrer. 17 Sanneleg, det seier eg dykk: Mange profetar og rettferdige har lengta etter å sjå det som de ser, men fekk ikkje sjå det, og høyra det som de høyrer, men fekk ikkje høyra det. 18 {JESUS FORKLARAR LIKNINGA OM SÅMANNEN} Så høyr no korleis likninga om såmannen skal tydast: 19 Kvar gong nokon høyrer ordet om riket og ikkje skjønar det, kjem den vonde og stel bort det som er sått i hjarta. Dette er den som vart sådd attmed vegen. 20 Den som vart sådd på steingrunn, er den som høyrer ordet og straks tek imot det med glede. 21 Men han har ikkje rot i seg og held ut berre ei stund. Når han møter trengsle eller forfylging for ordet skuld, fell han straks ifrå. 22 Den som vart sådd mellom klunger, er den som høyrer ordet; men suta for dette livet og den svikefulle rikdomen kjøver ordet, så det ikkje ber frukt. 23 Men den som vart sådd i god jord, er den som høyrer ordet og skjønar det. Han gjev grøde: hundre foll, seksti foll eller tretti foll.” 24 {UGRASET I KVEITEN} Så sette han fram for dei ei anna likning og sa: “Himmelriket kan liknast med ein mann som hadde sått godt korn i åkeren sin. 25 Men medan folket sov, kom uvenen hans og sådde ugras i kveiten og gjekk sin veg. 26 Då no kornet voks opp og skaut aks, kom ugraset òg til synes. 27 Tenarane gjekk til husbonden og sa: Herre, sådde du ikkje godt korn i åkeren din? Kvar kjem då ugraset frå? 28 Det har ein uven gjort, svara han. Vil du vi skal gå og riva det opp? spurde dei. 29 Nei, svara han, for då kjem de til å riva opp kveiten saman med ugraset. 30 Lat dei begge veksa med einannan til hausten. Og når skurdonna kjem, vil eg seia til onnefolka: Sank fyrst saman ugraset og bunta det i hop til å brennast, men kveiten skal de samla i løa mi.”
Relevante artiklar:
https://bluehost944.com/2017/07/31/kristendomens-metode-og-vitskapens-metode-kva-med-demokratiet/
Eg har korrigert innleiinga til den siste og tek den med her:
«Eg tenker, altå er eg», sa Descart. Han var ein stor matematikar som trudde på det fullkomne og det høver med kyrkja sin rasjonalitet. Dette berømte utsagnet er både epistomologisk og eksistensielt, poenget er at han trudde på det fullkomne som ein ide, som eksisterer, sjølv om vi ikkje sansar det med våre ytre fysiske sansar. Så det vart viktig å tenke utifrå den ideen til samanlikning med den logiske deduksjonen i matematisk analyse.
“Å vere eller ikkje dere, det er spørsmålet”, sa Shakespeare´s Hamlet, det handler om eksistensialisme. Så kan vi slå saman dei to setningen til “å tenke eller ikkje tenke, det er spørsmålet”, den setninga er epistomologisk og aktualiserer spørsmålet om vi tenker logisk rett eller i det heile teke prøver på det.
Descarts utsagn var altså både epostimologisk og eksistensiell. I den vidare filosofiske utviklinga vart det spørsmål om å ha rasjonalitet eller ikkje, men eigentleg vart det eit spørsmål om kva slags rasjonalitet. Har den eksistens? Kva slags “eksistens”?
Empirismen og liberalismen vart ei katastrofe for pietisten Immanuel Kant, så han konkluderte med at kyrkja sin rasjonalitet ikkje eksisterte. Han vart inspirert av John Lock og utvikla sin moralfilosofi og mange tok opp tråden, først Hegel, så Marx.
Men den store fadesa er at dei reknar den nye naturvitskapen og liberalismen for å vere empiristisk, vere empirisk (erfaringsbasert) utan å ha rasjonalitet. Eit slikt vitskapsyn er som å tru på vitsen om at Newton sat ut i hagen og sola seg og så datt der eit eple i hovudet på han og då fekk han ideane om Newtons tre lover og gravitasjonslova, som om der plutseleg gjekk opp eit lys for han. Men for å komme fram til desse lovene, skreiv han «Principa Mathematika», der han utvikla matematikken vidare og det er rekna for å vere kanskje det største einskilde naturvitskaplege dokument som nokon gong er skrive. Og John Lock rådførte seg med Newton. Korleis kan då nokon påstå at naturvitskapen og liberalismen ikkje har rasjonalitet?
Jesus møter meg i sin kyrkjelyd og han er med meg når eg er langt borte frå den.
I påska var eg på Sunnmøre, men eg fekk sjå og høyre møtet i Maranata på palmesøndag på FB seinare. då kom der ein bodskap der Jesus sa at det merkast når du let plassen din stå tom. Bodskapen 25.3.2018:
”Ja, du skal få merke mitt Ord som står ved makt midt i (dykkar kyrkjelyd)? Det er eg som istandset og utrustar deg. Og du skal vite at når din plass er tom, så vil din plass verte sakna. Og du skal vite at eg har gått foran deg, bakkar skal eg jevne, dører av kopar skal eg sprenge, bommar av jern skal eg hogge sønder og sammen.
Ja, kvifor ser du deg fryktsom rundt ikring, du har gått til høgre og du har gått til venstre, men i dag lyder det ut ei røyst, dette er vegen, vandre på den.
Har eg ikkje befalt deg, ver du retteleg frimodig og sterk, gå på mitt Ord, ta vare på mitt Ord, så vil mitt Ord bevare ditt hjerte. For når du held deg nær til meg, så vil eg halde meg nær til deg. Og du vil oppleve at mitt Ord, det vil stadfeste seg, når du handlar på det, når du går på det, for eg er den Herren, som har henta deg frå jorda sine ytste kantar og eg har sagt deg, du er min.”
https://tsivert.com/2018/04/08/2018-03-25-dette-er-vegen-vandre-pa-den-mote-i-maranata/
Eg har vore der berre ein gong sidan i september, så eg vart litt uroleg for om det var til meg og eg syntest det var på tide å vere der igjen, så eg reiste til Oslo og var på møtet 15.4.2017. Då sa Jesus eg eg skulle ikkje sjå meg engsteleg ikring, han er med meg. Bodskapen 15.4.2018:
«Be og du skal få, leit og du skal finne, bank på, så skal det lukkast opp for deg. Mitt barn, mitt barn, eg elskar deg. Sjå deg ikkje engsteleg omkring, for eg er din Gud. Eg støttar deg når som hjertet ditt er heilt for meg, seier Herren. Ver ikkje redd, eg er med deg, alle dagar, inntil verda sin ende. Du går ikkje åleine, eg er med deg, seier Herren.
Ja, eg er din Gud og eg går med deg. Du skal ikkje vere engsteleg og redd, for eg støttar deg når hjertet er heilt. Og du skal vite at når mørkret omsluttar deg, så er eg ditt lys. Og du skal ikkje sjå deg engsteleg omkring. For eg elskar deg. Hald deg berre nær til lovnadane og hold deg nær til meg. Eg er din Gud og eg går med deg, seier Herren. Amen.»
https://tsivert.com/2018/04/17/2018-04-15-jesus-er-med-meg-maranata/
Så tysdag kvelden tok eg nattbussen til Ulsteinvik og var der til fredag og jobba litt med båten.
Jesus har kalla henne Virtuella, men ho har ikkje vorte lydig mot hans kall.
Eg forstår det slik at bodskapen på palmesøndag var sikta primært til henne Virtuella, det var ho som hadde teke av til høgre og til venstre, men den plassen som Jesus har for henne i si kyrkje, har ho lete stå tom.
Jesus sa at han kjem atter og atter til si menighet og han gir henne eit ærefullt sete. Jesus menighet er hans brud og den kristne jenta, som elskar han som hans brud, er den personifiserte menigheta. Så eg forstod det slik at denne bodskapen var spesielt til henne, at han ville gje henne eit ærefullt sete. Bodskapen 9.12.2012:
«Eg har lagt mi svake hand i di og eg kjenner den sterke handa di. Den held meg fast og den skal aldrig sleppe eller aldrig forlate meg. Derfor så opplever eg dag for dag at du er mi festning, du er mi sikre borg og mi tilflukt i vanskelege dagar og tider. Og når alle andre ikkje forstår, så forstår du og du kjenner meg frå di trone. Du ber omsorg for meg. Ja, seier Herren, eg ber omsorg for alle mine born, eg ber omsorg for den som har det vanskeleg. Derfor, om du kjenner motstand, om du har nederlag, kom til meg og eg skal hjelpe deg ut, kom til meg og eg skal løfte deg opp. Kom til meg og du skal få kjenne eg gjer alle ting nye.
Når du er skrøpeleg og du kjenner du ikkje duger til noko, men du held fast ved mitt ord, då skal mi kraft openberra seg i din skrøpelegdom. Om du kjenner at du går nedover, så skal eg Herren komme og hente deg inn igjen. Og eg skal løfte deg oppover og du skal få oppleve at sola som du trudde var gått ned, den skal igjen begynne å skine på deg, den skal begynne å stråle på deg. Og gleda som du trudde var borte, eg kallar den tilbake. Og gjev deg meir enn du før har hatt. For eg Herren, eg kjem igjen og eg kjem igjen og eg kjem igjen, eg gjev ikkje opp mine henders gjerningar, nei, eg kjem tilbake til mi menighet, og eg løfter den opp, for å gje den eit ærefullt sete. For eg er Herren, din Gud, den Allmektige, som gjer kva eg vil. Halleluja.»
https://tsivert.com/2016/08/07/2012-10-2712-09-maranata-jesus-har-omsorg-for-oss/
Men det betyr også at han har kalla henne til å møte opp fysisk i sin kyrkjelyd. Bodskapen 8.9.2013:
«Du har nok vore av dei som har sagt: Eg har prøvt så mange gangar, det nyttar ikkje. Og du har nok vore av dei som har sagt: Det går ikkje, vi gir opp, vi trekker oss tilbake. Men eg ynskjer å seie deg, at eg kan og eg vil. Og eg vil reinse deg opp på nytt igjen. Og eg vil gi deg denne positive ånd som seier i ditt hjerte; vi skal innta landet og vi skal fortære fienden, som om det var brød. Eg ynskjer å bruke deg, du er verdifull, eg har sett deg inn i min kyrkjelyd, for at du ikkje skal vere eit nummer i rekka, men du skal få lov til å kjenne, at du er ein lem på min lekam og du er verdifull og eg vil bruke deg der du er.
Du skal få lov å kjenne den Heilage Ande i ditt liv. Du skal også få lov til å sjå resultat, ved den Heilage Ande, rundt ditt liv, i dine omgjevnadar, så skal du få lov til å sjå, at eg som har sendt den Heilage Ande og eld, skal vegleie deg til heile Sanninga og du skal få oppleve å gå inn i skrifta og sjå, at eg seier deg, eg seier deg, der er kome noko nytt i ditt liv. Eg vil eit gjennombrot i ditt liv, eg vil eit gjennombrot i familien, eg vil eit gjennombrot i kyrkjelyden og du skal vere ein av dei som seier, sjå her er eg og du skal få lov å kjenne, at den Heilage Ande og eld, den forherleggjer mitt namn.
Eg kjem snart og eg ynskjer at du skal vere klar, eg vil at du skal vere brennande i ånda og tene meg. Eg vil at du skal vere ei oppmuntring for dei som har det vondt, for dei som slit og har det vanskeleg. Så skal du få lov til å vere, ved den Heilage Ande si hjelp, vere med å løfte dei opp, vere med å rope dei ut av fangeholet, du skal få lov til å vere med å setje dei i fridom, ved den Heilage Ande som er i deg, ved den Heilage Ande som er rundt omkring deg, så skal eg endå ein gong vise, at eg er i går og i dag den same og blir det.»
https://tsivert.com/2016/08/05/2013-09-08-m-jesus-vil-reinse-deg-igjen/
Jesus kalla henne til å gå over frå Satans makt til sitt rike, har ho gjort det? Satan fører eit fundamentalistisk klagemål mot menneska, sidan det er så fundamentalistisk, har dei vanskeleg for å forsvare seg mot det, med det klagemålet vert dei gjorde til trælar. Men Jesus sona vår synd og skuld med sitt offer på Golgata, på det grunnlaget vert vil løyste frå trældomen og sette fri, han frelsr oss og set oss fri, då skal vi tilhøyre han og leve for han. Det er ved at vi tek imot hans Ande, då tilhøyrer vi han og er frelst. Med den Anden vert vi istand til å tene han og leve for han. bodskapen 31.5.2015:
Bodskap 1a: «Det var ikkje naglane som heldt meg fast, det var ikkje det dei gjorde som gjorde at eg vart hengande. Men det var at eg elska deg så høgt at eg sette mitt liv til. Eg gav det for at du skulle få leve. Eg gav mitt liv for at du aldrig i æva skulle fortapast. Det eg gjorde på korset, det var eit evig ja, for alle som vil ta imot og om du tek imot det eg gjorde då det fullbrakte verk, så skal du få kjenne, oppleve forløysinga si kraft i ditt liv. Du skal gå over frå Satans makt og inn i mitt rike. Og du skal få oppleve at min kjærleik er så rik og så haldbar, at du skal kjenne at du er elska frå æve og inntil æve. Dette er sannt.»
Bodskap 1b: «Kast deg ut i min nådesstraum. Og du skal få oppleve at du skal bli kvitt ditt eige strev, kast deg og fortrøst deg på min kjærleik og du skal få kjenne at min kjærleik skal gjere deg varm. Min kjærleik skal berike di sjel. Og få augo opp for den store kjærleik du er elska med. Og eg skal føre deg inn i ei rikare tilvære og du skal få oppleve at himmel og jord kan brenne, men min kjærleik, den skal bestå. Halleluja.»
https://tsivert.com/2016/07/31/2015-05-31-m-gud-elskar-oss-med-evig-kjaerleik/
Han har kalla henne som si brud, men ho har visst enno ikkje svart han ja og innteke den plassen som han har for henne. Bodskapen 10.9.2017:
A. «Eg er kongane sin konge, eg er herrane sin Herre. Ja, det er eg som frelser, det er eg som løyser ut av lenkjer og bande. Det er eg som set fangane fri. Det er eg, eg som har teke bustad i ditt hjerte. Du skal ikkje tvile. Du skal ikkje syrgje. Du skal berre glede deg i meg. For eg, eg er Herren din Gud, som veit om alle ting. Eg er også den som veit alt i alle. Ingen ting kan skjulast for meg. For eg som er Herren din Gud er den som skal gjere det, alle ting i stand. Når du søker meg av heile ditt hjerte, så skal du få sjå og erfare, at eg er kongane sin konge, herrane sin Herre, eg er også lækjarane sin lækjar. For eg er den som kan gjere alt som er umogeleg for menneske, det er mogleg for meg.»
B. «Eg har teke bustad i ditt hjerte og eg snur meg aldri ifrå deg. Det er du som må ta det val om du vil bli hos meg. For eg blir hos deg til evig tid, men det er du som må velje om du vil fortsette å leve med meg. For eg som er Herren din Gud, er med deg alle dagar. For om du vel å ta meg bort ifrå ditt liv, så er det ditt eige ansvar, fordi eg kan ikkje gjere noko før du har sagt: Her er eg Herre, kom og ta meg igjen, for eg, eg vil ta bustad i ditt hjerte, men eg kan ikkje gjere det, før du gjer det mogleg sjølv.»
Når vi gjekk på gymnaset og eg merka eg byrja å verte glad i henne, bad eg til Gud over det og erkjente at hans kjærleik var mellom oss og den var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri. Med den vedkjenninga opna eg meg endå meir for den kjærleiken og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande og opplevde det slik at ho var i Faderens hand og han la henne i mitt hjerte, slik openberra han henne for meg som sitt barn, som han elska og hadde omsorg for og eg vart så glad i henne. Som hans barn levde ho i eit kjærleiksforhold til Faderen og ho levde i eit kjærleiksforhold til Jesus, som hans brud.Og der er ingen grunn til at eg skulle gå tilbake på det eller angre på den kjærleiken, for Jesu er fullkomen og hans frelsesverk er fullført og fullkome.
Likevel fall ho ifrå og har vore som den bortkomen sonen, ei bortkommen datter. Men Jesus har kalla henne på nytt og han har framleis det ærefulle setet til henne, som hans brud.
Frelst og frigjort kvinne eller korrupt hore?
Gud frigjorde folket sitt frå trældomen under avgudane i Egypt og let dei få sitt eige land, der han var deira Gud og dei var hans folk. Likevel vende dei seg bort ifrå han og var trælar under avgudane, då gjekk det dei dårleg og dei vart borførde til Babylonia. Sidan fekk dei vende tilbake til landet sitt, men så kom der ei tid då dei vart selde som slaktesauer (Sak.11). Men Kristus har betalt prisen for oss med sitt eige blod, for å kjøpe oss fri frå trældomen under synda og avgudane og då kjøper han oss tilbake til Gud, så vi skal tilhøyre han og leve for han.
I eit moderne samfunn vil bedriftseigarar, økonomar og politikarar vurdere menneska som som arbeidskraft og dei har sine reglar for å vurdere kva slags arbeid dei kan gjere og kor godt dei kan utføre det. Men dette er ikkje så fundamentalistisk som det røyndomssynet at vi tilhøyrer Kristus og lever for han, det treng i alle fall ikkje vere det. Men då skal vi skal vere på vakt mot dei som vil ha bort den evangeliske forkynninga og vere førebudde på at det er ”den Duglause Hyrdingen” som vil gjæte slaktesauene for sauehandlarane og selje dei tilbake til trældomen og til døden.
Jesus sa at dersom vi vert verande i hans ord, så skal vi få lære å kjenne sanninga og den skal setje oss fri. Avguden laga av stokk og stein er den personifiserte «Løgna», som motsetnad til den er han Sanninga som person, for han er Guds Ord og Guds Son.
Men ho Virtuella vart med i protesten mot Paulus sine ord om at Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Det er å fornekte han, fornekte sanninga, for så å erstatte den med løgna. Når dei soleis engasjerer seg politisk med sine saker som dei erstttar Sanninga med, så vert det til avgudar for dei og som avgudar er det løgn. Den politiske interessa vert då som å prøve å finne på ei løgn som dei kan klare å narre folket med, det blir som å skape ein avgud som dei narrar folket til å tru på. Derfor har ho ikkje vore villige til å møte opp fysisk i kyrkjelyden, slik som Jesus kalla henne til, for dersom ho det skal, så må det vere på den måten at ho kjenenst ved Jesus, erkjenner at han er Sanninga, så då måtte ho slutte med å lyge og byrje å tale sant i staden.
https://bluehost944.com/2017/10/31/prest-psykolog-eller-lystlognar/
Det har seg slik at det er religionen og politikken til Babylon, «den Store Skjøkje», som er slik, ho er ikkje lydig mot Kristus, men driv hor med kongane rundt om på jorda, dyrkar dei som gudar. I Johannes Openberring er det fortalt at ho handla med menneske som trælar og i denne byen vart det funne blod av profetar og heilage. Så politikken og religionen hennar streid mot den frigjerande bodskapen i evangeliet og mot Guds kjærleik og omsorg for sine born.
ÅPE 18,11 – ÅPE 18,14 Kjøpmennene på jorda skal gråta og syrgja over henne, fordi ingen kjøper varene deira lenger: 12 skipslaster av gull og sølv, dyre steinar og perler, fint lin og purpur, silke og skarlak; alle slag angande tre, alle slag ting av elfenbein og verdfullt tre og kopar, jern og marmor; 13 kanel og krydder, røykjelse, salveolje og virak; vin og olje, fint mjøl og kveite; storfe og småfe, hestar, vogner og trælar, levande menneske. 14 Fruktene som var di hjartans lyst, er borte for deg, og alle dine dyre eigneluter og all din stas har du tapt; aldri skal det finnast meir.
ÅPE 18,24 I denne byen vart det funne blod av profetar og heilage, ja, av alle dei som er myrda på jorda.”
Profetane sa at israelsfolket var opphavleg Guds kone, men ho forstod ikkje at det var han hadde omsorg for henne som kona si. Ho hadde ikkje omsorg for verken mann eller born, tvert om drap ho borna som ho fekk med han. Ho vart ei hore som trudde det var elskarane hennar, avgudane, som hadde omsorg for henne og dei borna ho fekk var horung. Då slutta Gud å ha omsorg for henne, men straffa henne i staden. Vidare vart det profetert om at Gud kom til å miskunne seg over henne igjen og det er profeti om Jesu kyrkje. Når han kom til dei, kravde dei å få han hendretta og så forfølgde dei Guds born, så ho drap både born og ektemann. Men dette er no sjølvsagt ikkje verken jødedom, kristendom eller naturvitskap, men gammal religiøs overtru. Likevel vart denne profetien oppfyllt i Jesu kyrkje.
https://bluehost944.com/2016/07/30/jerusalem-guds-kone/
Til tross for det viser denne innstillinga seg framleis i Noreg i vår tid. Vi vart forsona med Gud i Kristus og fekk oppleve at Gud elska oss i han, som hovudet for mannen elska han kvinna gjennom mannen og slik elska han si kyrkje som si brud. Men prestar, politikarar og pedagogar har lært opp kvinna og kyrkja til å svare på den kjærleiken med hat.
Men i 2011 kom der to bodskap der Jesus kalla Sions dotter til å frigjere seg og komme ut i dansen med dei glade, for han er Herren hennar ektemann, han er Herren hennar brudgom. Dette er også å forstå som eit kall til å gå ut av Babylon.
https://tsivert.com/2016/08/08/2011-02-12-m40-jesus-kalla-sions-dotter-til-a-frigjere-seg/
https://tsivert.com/2016/08/08/2011-12-18-maranata-jesus-kalla-sions-dotter-ut-i-fridomen/
Øvstepresten vart vigsla til å representere folket overfor Gud og lære dei opp. Og no er Jesus vår øvsteprest.
Gud valde ut levi-ætta til å vere prestar og Aron vart salva til å vere øvsteprest. Prestane bar fram offer til Gud og slik representerte dei folket overfor Gud. Spesielt øvstepresten som bar fram syndeoffer for dei og som hadde tolv edelsteinar innsydd i efoden når han steig fram for Gud, ein stein for kvar av dei tolv ættene. Det er førebilete for prestetenesta i den nye pakta, så slik er det om å gjere for oss å representere vårt folk overfor Gud. Jesus er vår øvsteprest og talar vår sak for Faderen. Då er det om å gjere for oss å tale våre eiga sak for han og tale vårt folkes sak for han og la han tale vårt folkes sak for Faderen.
2MO 29,1 – 2MO 29,37 {PRESTEVIGSLA} Såleis skal du gjera når du vier dei til presteteneste for meg: Du skal ta ein ung okse og to lytelause verar, 2 og så usyrt brød, usyrte kaker med olje i, og usyrte brødleivar, smurde med olje. Alt dette skal du laga av kveitemjøl. 3 Du skal leggja det i ei korg, og så skal du bera det fram i korga og leia fram oksen og dei to verane. 4 Aron og sønene hans skal du kalla bort til møteteltdøra og vaska dei med vatn. 5 Du skal ta kledebunaden og kle Aron med kjortelen, kappa, efoden og brystduken, binda om han beltet på efoden, 6 setja hua på hovudet hans og festa det heilage diademet på hua. 7 Og du skal ta salvingsoljen og hella ut over hovudet hans og salva han. 8 Så skal du føra fram sønene hans og ha på dei kjortlane, 9 spenna beltet om dei, liksom om Aron, og binda dei høge huene på dei. Og sidan skal dei ha retten til prestedømet i all æve. Når du set inn Aron og sønene hans, 10 skal du leia oksen fram til møteteltet, og Aron og sønene hans skal leggja hendene på hovudet åt oksen. 11 Du skal slakta oksen for Herrens åsyn innmed møteteltdøra. 12 Og du skal ta noko av blodet og stryka på altarhorna med fingeren. Det som er att av blodet, skal du hella ut nedmed altarfoten. 13 Alt feittet på innvolen og leverlappen, og begge nyrene med talga som er på dei, skal du brenna på altaret. 14 Men kjøtet av oksen og skinnet og mageinnhaldet skal du brenna opp utanfor leiren. Det er eit syndoffer. 15 Så skal du ta den eine veren, og Aron og sønene hans skal leggja hendene på hovudet åt veren. 16 Du skal slakta han og ta blodet og skvetta det rundt ikring på altaret. 17 Sjølve veren skal du lema sund. Innvolen og føtene skal du vaska og leggja oppå stykka og hovudet. 18 Du skal brenna heile veren på altaret. Det er eit brennoffer for Herren. Eit eldoffer til godange for Herren er det. 19 Så skal du ta den andre veren, og Aron og sønene hans skal leggja hendene på hovudet åt veren. 20 Du skal slakta han og ta noko av blodet og stryka på Aron og sønene hans, på høgre øyresnippen, høgre tommelfingeren og høgre stortåa. Resten av blodet skal du skvetta rundt ikring på altaret. 21 Og du skal ta noko av blodet på altaret og noko av salvingsoljen og skvetta på Aron og kleda hans, og like eins på sønene hans og kleda deira. Då vert han heilag, han sjølv og kleda hans, og like eins sønene hans og kleda deira. 22 Så skal du ta det feitaste av veren, halen, feittet på innvolen, leverlappen, begge nyrene med talga som er på dei, og det høgre låret. For dette er ein vigslingsver. 23 Or korga med usyrt brød som står for Herrens åsyn, skal du ta eit rundt brød, ei oljekake og ein brødleiv. 24 Alt dette skal du leggja i hendene på Aron og sønene hans og la dei svinga det for Herrens åsyn. [svinga det: Offergåver vart ofte vigsla til Herren med at dei vart svinga att og fram framfor altaret. Sml. 3 Mos 7, 30; 8, 27-29.] 25 Du skal ta det or hendene deira og brenna det på altaret saman med brennofferet til godange for Herren. Det er eit eldoffer for Herren. 26 Så skal du ta brystet av vigslingsveren åt Aron og svinga det for Herrens åsyn. Det skal vera din del. 27 Brystet som vert svinga og låret som vert gjeve i avgift av vigslingsveren åt Aron og sønene hans, skal du lysa heilagt. 28 Den retten skal Aron og sønene hans ha hjå israelittane til evig tid. For det er ei gåve, ei gåve som israelittane skal gje av måltidsoffera sine, ei gåve frå dei til Herren. 29 Den heilage kledebunaden åt Aron skal sønene hans arva. Den skal dei ha på seg når dei vert salva og innsette. 30 Den av sønene hans som vert prest etter han, og som skal gå inn i møteteltet og gjera teneste i heilagdomen, skal bera denne bunaden i sju dagar. 31 Du skal ta vigslingsveren og koka kjøtet på ein heilag stad. 32 Og Aron og sønene hans skal eta kjøtet av veren og brødet i korga innmed møteteltdøra. 33 Dei skal eta dette soningsofferet, som vert frambore for dei når dei vert innsette til prestar og vigde. Ingen annan må eta av det; for det er heilagt. 34 Og vert noko av det vigsla kjøtet og av brødet liggjande til morgons, skal du brenna det. Det må ikkje etast, for det er heilagt. 35 Såleis skal du gjera med Aron og sønene hans, heilt og fullt som eg har sagt deg føre. Sju dagar skal vigsla vara. 36 Kvar dag skal du ofra ein okse til syndoffer og soning. Du skal reinsa altaret for synd når du gjer soning for det, og du skal salva det, så det vert heilagt. 37 Sju dagar skal du gjera soning for altaret og vigsla det. Då skal altaret vera høgheilagt. Kvar den som kjem nær det, vert heilag.
MLK 2,4 – MLK 2,9 Då skal de skjøna at det er eg som har sendt dykk dette bodet, så mi pakt med Levi kan stå ved lag, seier Herren, Allhærs Gud. 5 Mi pakt med han gav liv og fred, og det gav eg han så han skulle ottast. Han ottast meg og hadde age for mitt namn. 6 Påliteleg rettleiing var i hans munn, og det fanst ikkje svik på hans lipper. Han ferdast med meg i fred og rettferd og berga mange frå syndeskuld. [Påliteleg rettleiing: Ei av dei oppgåvene presten hadde, var å rettleia folket og læra det kva som var Guds vilje. Sml. v. 9.] 7 For ein prests lipper tek vare på kunnskap, frå hans munn skal folk be om rettleiing, for han er sendebod frå Herren, Allhærs Gud. 8 Men de har vike av frå vegen og fått mange til å falla med den rettleiing de har gjeve. Levi-pakta har de brote, seier Herren, Allhærs Gud. 9 Difor har eg gjort dykk vanvørde og små for heile folket, for de aktar ikkje på mine vegar, men gjer skil på folk når de gjev rettleiing om min vilje.
MLK 2,17 {NÅR HERREN KJEM} De har trøytta Herren med orda dykkar. De spør: “Kva er det vi har trøytta han med?” De seier at alle som gjer vondt, er gode i Herrens augo, ja, at han har hugnad i dei. Eller de spør: “Kvar er Gud som dømer?”
MLK 3,1 – MLK 3,5 Sjå, eg sender min bodberar, han skal rydja vegen for meg. Brått kjem han til sitt tempel, Herren som de leitar etter. Sjå han kjem, engelen for pakta som de stundar etter, seier Herren, Allhærs Gud. 2 Men kven kan tola den dagen han kjem, kven kan stå seg når han syner seg? For han er lik elden som smeltaren brukar, lik luten som vaskarane reinsar med. 3 Han skal sitja og smelta og reinsa sølvet. Han skal reinsa levittane, reinsa dei som gull og sølv, så dei kan bera fram for Herren offergåver på rett vis. [reinsa levittane: skipa på nytt pakta med Levi (2, 4) og reinsa tempelgudstenesta.] 4 Då skal Herren gleda seg over offergåvene frå Juda og Jerusalem som i eldgamle dagar, i framfarne år. 5 Eg kjem til dykk og held dom. Eg skundar meg å vera vitne mot dei som driv med trolldom, mot dei som bryt ekteskapet, mot dei som gjer rang eid, og mot dei som held att løna for leigekaren, er harde med enkjer og farlause og rengjer retten for innflyttaren, men ikkje har age for meg, seier Herren, Allhærs Gud.
Men under Antiokus 4. Epifanes vart øvstepresten drepen og Antiokus sette inn ein øvsteprest som dyrka Zevs i staden. Jødane tok opp kampen mot regimet hans og vann. Så sette dei inn sin eigen øvsteprest, han skulle vere kongen deira også, og den tenesta skulle gå i arv inntil ein profet stod fram. For han var den siste av maccabearbrørne som hadde leia dei i motstandskampen. Men sjølv om Simeon Maccabe var av presteætt, så kunne han ikkje slik utan vidare ta den tenesta med makt og spesielt ikkje som konge, med den politiske makta. For i følgje Moselova skulle konge og øvsteprest vere to ulike personar med to ulike tenester. Og i 1.Maccabearbok stod der ikkje noko om at han vart vigsla og salva til det, til samanlikning med 2.Mos.29 og ingen profeti til samanlikning med Sak.3. Men jødane innsette han som øvsteprest og med fredsavtaler med syrarane vart han erklært som øvsteprest.
Etter nokre hundre år kom profeten, bodberaren i MLK.1, Johannes døyparen. Engelen for pakta er vel overengelen Mikael, ein Guds engel er ein bodberar frå Gud og Johannes døyparen forkynnte den bodskapen. Jesus er Herren som er hovudpersonen i MLK.3,1-5. Folket tok ikkje imot han, dei valde han ikkje, likevel var han Guds utvalde og Guds Son, Guds Messias. Og dei som han kallra og vel ut, dei utrusta han til teneste ved den naturen, det livet og den Anden han gir dei frå himmelen.
JOH 15,1 – JOH 15,17 {DET SANNE VINTREET} Eg er det sanne vintreet, og Far min er vingardsmannen. 2 Kvar grein på meg som ikkje ber frukt, tek han bort; og kvar grein som ber frukt, reinsar han så ho skal bera meir frukt. 3 De er alt reine på grunn av det ordet eg har tala til dykk. 4 Ver i meg, så er eg i dykk. Som greina ikkje kan bera frukt av seg sjølv, men berre når ho er på vintreet, såleis kan ikkje de heller bera frukt utan at de er i meg. 5 Eg er vintreet, de er greinene. Den som er i meg, og eg i han, han ber mykje frukt; men skilde frå meg kan de ingen ting gjera. 6 Den som ikkje vert verande i meg, vert kasta ut som ei grein og visnar. Folk samlar saman greinene og kastar dei på elden, og dei brenn. 7 Vert de verande i meg, og vert orda mine verande i dykk, så bed om kva de vil, og de skal få det. 8 På den måten vert Far min herleggjord at de ber mykje frukt, og de skal vera mine læresveinar. 9 Som Faderen har elska meg, har eg elska dykk. Ver i min kjærleik! 10 Held de boda mine, er de i min kjærleik, liksom eg har halde boda til Far min og er i hans kjærleik. 11 Dette har eg tala til dykk så mi glede kan vera i dykk, og gleda dykkar kan vera fullkomen. 12 Og det er bodet mitt: De skal elska kvarandre som eg har elska dykk. 13 Ingen har større kjærleik enn den som gjev livet sitt for venene sine. 14 De er venene mine så sant de gjer det eg byd dykk. 15 Eg kallar dykk ikkje tenarar lenger, for tenaren veit ikkje kva herren hans gjer. Eg kallar dykk vener, for eg har sagt dykk alt eg har høyrt av Far min. 16 De har ikkje valt ut meg, men eg har valt ut dykk og sett dykk til å gå ut og bera frukt, frukt som varer. Då skal Faderen gje dykk alt de bed om i mitt namn. 17 Dette er det eg byd dykk: De skal elska kvarandre!
1PE 2,1 – 1PE 2,10 {DEN LEVANDE STEINEN OG DET HEILAGE FOLKET} Legg difor av all vondskap, svik og hyklarskap, misunning og baktale, 2 og lengta som nyfødde born etter den ekte, åndelege mjølk, så de kan veksa ved henne til frelsa er nådd. 3 De har då smaka at Herren er god. 4 Kom til han, den levande steinen, som vart vraka av menneske, men er utvald og dyr for Gud. 5 Ver de òg levande steinar som vert oppbygde til eit åndeleg tempel! Ver eit heilagt presteskap og ber fram åndelege offer, som er til hugnad for Gud ved Jesus Kristus. 6 For det heiter i Skrifta: Sjå, eg legg på Sion ein hjørnestein, som er utvald og dyrverdig; den som trur på han, skal ikkje verta til skammar. 7 Så vert han til ære for dykk som trur. Men for dei som ikkje trur, har den steinen bygningsmennene vraka, vorte hjørnestein, 8 ja, ein støytestein og eit berg til fall. Fordi dei ikkje trur Ordet, snåvar dei – det var dei òg etla til. 9 Men de er ei utvald ætt, eit kongeleg presteskap, eit heilagt folk, eit folk som høyrer Gud til, så de skal forkynna hans storverk, han som kalla dykk ut or mørker til sitt underfulle ljos. 10 Før var de ikkje eit folk, men no er de Guds folk. Før hadde de ikkje fått miskunn, men no har de funne miskunn.
Jesus utruster meg til teneste og har omsorg for meg.
I bodskapen 18.3.2018. overtyda Jesus meg om at han gir meg henne Reella til kone, han vil utruste meg til teneste og han har omsorg for meg. Eg forstår det slik at han frelser henne som kona mi og utruster henne med sin Ande til å tene han, så ho vert ei hjelp for meg med å leve for han og tene han. Og då vil han også ha omsorg for oss. Bodskapen 18.3.2018:
”For det er eg, Herren, som har kalla dykk ved namn og de er mine. Og det er eg, Herren sjølv, som er profetrøysta. Så lytt ikkje til den kvar profetrøyst i denne tid, men gå inn i skriftene som eg, Herren, har innblest og inspirert mine tenarar, og du skal få lov til å finne alt kva du treng å vite. Derfor så skal du ikkje gå til verken høgre eller til venstre, men du skal sjå på meg og du skal stole på at eg har sagt og talt, ja, det skal eg og utføre. Fordi eg kan ikkje seie ein ting og ikkje gjere det. Men eg, Herren, eg vil seie og eg vil gjere det. Og når eg har sagt det i mitt Ord, så vil eg, Herren, trå til og fullføre min plan med mi menigheit, som eg, Herren, har planta på denne stad. Og menneske skal sjå det og dei skal forstå det, at dette er ikkje menneskeverk, men det er eit verk av meg, seier Herren. For eg er Herren som byrja og eg skal fullføre.
Ja, for eg ser over den ganske jord, for å kraftig støtte den som har eit heilt hjarte med meg. I dag så er det mange menneske som har vanskar med å kunne tru at eg er miraklenes Gud. For dei høyrer så mangt og mykje som ikkje stemmer overeins med mitt Andens inspirerte Ord, men når eg, den Heilage Ande, bringer deg ord ifrå heilagdomen, og du opnar opp ditt hjerte og du seier: «takk skal du ha, Jesus, for at alt ditt, det er mitt», ja, så vil eg, Herren, drive plagene bort. Eg, Herren, vil forsørgje deg, eg, Herren, er din rådgjevar, eg, Herren, er din Fredsfyrste, eg, Herren, tek hand om deg og heile ditt hus, for eg, Herren, eg er den allmektige og eg står bak mitt Ord. Så stol på mitt Ord og hald fast ved mitt Ord, så vil eg, Herren, eg skal fullføre alle mine planar, all min herlegdom, det skal skje, for det er Herren, som har talt.”
Han kallte meg til å studerer realfag og sidan til å ta praktisk pedagogisk undervisning (PPU) og sidan til å studere meir realfag, biologi. Det er ei attraktiv uttdanning som det skulle vere lett å få jobb med. Ho også studerte realfag og vart sannsynleg vis ferdig på 1990-talet og har sikkert vore i jobb lenge.
Men på 1990-talet sa Jesus til meg det er ikkje mine prestasjonar han er ute etter, men det er mitt villige og varme hjerte vereda treng. Bodskapen 10.4.1991:
”Du kan fremdeles ha full tillit til mitt ord. Og det er ikke dine prestasjoner jeg er ute etter, men det er ditt villige og varme hjerte som verden trenger. Og når du formidler mitt ord, skal du vite at det i seg selv er 100% spiredyktig. Derfor så skal du være med å kaste ditt brød på vannet, i tidens løp skal du finne det igjen, sier Herren.
Når du bevisstgjør deg sjølv på å hengi deg helt til meg, så gir du i din overgivelse meg mulighet til å handle med deg, til å utruste deg, til å styrke deg, til å gi deg mine tanker, til å gi deg mine ord. Se, det er jo ikke i eget ærende du skal gå, men det er mitt ærende du skal få gå, og det er deg jeg vil bruke, det er min menighet som skal være redskap i den innhøstning som nå er, sier Herren.
Derfor skal du stille deg til rådighet så sterk som du er, uten å søke etter spesielle nivåer før du mener å være brukbar, men slik du er, vil jeg bruke deg, og slik du setter deg i bevegelse for å tjene meg, skal du få oppleve at når du vender oppmerksomheten imot dem som trenger meg, mer enn hva du trenger meg, så vil du få se at jeg Herren gir deg å vokse i nåde og kjennskap. Jeg, Herren, gir deg å styrkes til ditt innvortes menneske og du skal oppleve ditt liv berikes og din tjeneste på jord skal bli en reise i tjeneste for den Høyeste. Du skal få glede deg over å gå mine gjerninger, sier Herren.”
Verda trengde mitt villige og varme hjerte og eg forstod det slik at han ville gi meg ei frelst kvinne til kone slik trengde ho mitt villige og varme hjerte, for det sentrale poenget er at han frelser både meg og henne. Og då var det henne Reella eg tenkte på. Så det var henne eg ville snakke med og slik tenkte meg meg å komme i kontakt med fleire og. Her sa Jesus at eg skulle rette merksemda til dei som treng han meir enn kva eg treng han, men eg syntest ikkje det var rett å snakke med dei om henne i staden for å snakke meg henne. Kven var dei? Vennane hennar? Andre som studerte realfag? Ja, rimeleg vis. Så der var mange realfagsstudentane som trengde Herren meir enn kva eg gjorde, sjølv om mange av dei var meir vellukka studentar enn meg.
Men ho Reella var då ei ung og vakker jente, som var blid og glad og tydelegvis vellukka, så det såg ikkje ut som det var noko som lesste henne på nokon måte, medan eg var betydeleg eldre og kjende meg ikkje særleg vellukka, verken som student eller som friar. Så menneskeleg sett og med vanleg verdsleg tankegang var det ikkje realistisk at eg skulle lukkast med å fri til henne. Men Jesus var med meg og eg kunne glede meg i hans frelse. Og det var det eg hadde å satse på. Og det er så rart med det, når vi går inn i Herrens tempel, då er det så mykje som fortonar seg annleis.
SLM 73,16 – SLM 73,28 Så tenkte eg etter, ville skjøna dette; mødesamt var det for meg 17 – til dess eg gjekk inn i Guds heilagdom; då skjøna eg korleis det går dei til sist. 18 Ja, på håle vegar fører du dei, du lèt dei falla og gå til grunne. 19 Å, kor brått dei går til grunne, dei vert rivne bort og endar i redsle. 20 Liksom vi vanvørder ein draum når vi vaknar om morgonen, såleis vanvørder du synet av dei når du reiser deg, Herre. 21 Så lenge eg var beisk i hugen, og kjende at det stakk i hjarta, 22 var eg dum og uvitug, som eit fe var eg imot deg. 23 Men eg vert alltid verande hjå deg, du har gripe mi høgre hand. 24 Du leier meg med ditt råd, og sidan tek du meg opp i herlegdom. 25 Kven har eg elles i himmelen? Når eg berre har deg, har eg ikkje hug til noko på jorda. 26 Om kropp og sjel forgår, er Gud for evig mitt berg og min del. [min del: -> 16, 5.] 27 Sjå, dei som held seg borte frå deg, går til grunne, du gjer ende på alle som er utrue mot deg. 28 Men for meg er det godt å vera nær Gud. Eg tek mi tilflukt til Herren. Eg vil vitna om alle dine gjerningar.
Prestane gjorde teneste i heilagdomen og øvstepresten gjekk inn i det høgheilage ein gong i året, først med eit syndoffer for seg sjølv og så med eit syndoffer for folket. Dette er førebilete på prestetenesta i den nye pakta, men no er Jesus vår øvsteprest, etter Melkisedeks vis, til evig tid, for med eitt offer har han teke bort synda ein gong for alle. Han har bana ein ny og levande veg for oss, som går gjennom forhenget og inn i det høgheilage i den himmelske heilagdomen. Så vi har alle tilgang og får gjere vår presteteneste i heilagdomen både for oss sjølve og for andre. Så liksom øvstepresten bar fram syndeoffer for seg sjølv først og så for folket, må vi først la oss reinse i Jesus blod og verte fyllt av den Heilage Ande og utrusta til teneste, så bruker Jesus oss som sine lemer, så vi tener kvarandre og går ut og vitnar for andre.
Så med den utrustninga Jesus gav meg ved sin Ande, fekk eg oppleve ei åndeleg openberring, der Jesus openberra seg for meg og henne Reella. Han såg til hennar hjerte og det lærde han meg også å gjere, med den openberringa og innsikta han gav meg ved sin Ande, så eg såg på henne som eit Guds barn og som Jesu brud og gleda meg over at Gud elska henne i Kristus og frelste henne, ja, det trudde eg og det trur eg enno. Eg yngste og hadde ein viss von om at han ville gi meg henne til kone og no har han overtyda meg om at han frelser henne slik at ho vert kona mi, så det takkar eg han for allereie.
Gud openberra si frelse for meg og for henne i Kristus, med den openberringa ser eg på henne som ein herleg og vidunderleg skapning, ei herleg og vidunderleg kvinne, for Jesus er fullkomen og det livet og den Anden han gir oss er fullkome. Slik har eg fått eit herleg og vidunderleg kvinnesyn, så med dette kvinnesynet synest eg, som etnisk norsk mann, at etnisk norske kvinner er nokre herlege og vidunderlege skapningar. Jesus er min øvsteprest, som representerer meg og talar mi sak hos Faderen. Så er det om å gjere for meg at han får representere andre etnisk norske menn også slik og dermed også dei etnisk norske kvinnene, liksom meg og ho Reella. Eg kjennest ved Jesus og kva han er for meg og for henne, for Gud og menneske, han er fullkomen og den naturen, det livet og den Anden som han gir oss frå himmelen er fullkomen, i Kristus er vi nye skapningar, så eg synest ho er ein herleg og vidunderleg skapning. At det er eg som seier det om henne, både til Gud og til menneske, det er relevant og det er det som betyr noko. Jesus snakkar med meg, han er Guds Ord og det er avgjerande. Og når eg seier det som han overtyder meg om, så er det avgjerande i denne samanheng.
1MO 2,18 – 1MO 2,25 Då sa Herren Gud: “Det er ikkje godt for mannen å vera åleine. Eg vil gje han ei hjelp som svarar til han.” 19 Og Herren Gud tok jord og skapte alle dyra på marka og alle fuglane under himmelen, og han leidde dei fram til mannen og ville sjå kva han kalla dei. Det mannen kalla kvar levande skapning, det skulle han heita. 20 Så sette mannen namn på alt feet, alle fuglane under himmelen og alle villdyra på marka. Men for seg sjølv fann han inga hjelp som svara til han. 21 Så lét Herren Gud ein tung svevn koma over mannen. Og medan han sov, tok han eit av sidebeina hans og fylte att med kjøt. 22 Av det sidebeinet Herren Gud hadde teke frå mannen, bygde han ei kvinne, og han leidde henne bort til han. 23 Då sa mannen: “Dette er då bein av mine bein og kjøt av mitt kjøt. Ho skal kallast kvinne, for ho er teken av ein mann.” [Den hebr. teksten har her eit ordspel: Mann heiter isj, kvinne isjsja.] 24 Difor skal mannen skiljast frå far sin og mor si og halda seg til kona si, og dei to skal vera eitt. 25 Dei var nakne, både mannen og kona hans, og dei blygdest ikkje.
Djevelens klagemål mot menneska er fundamentalistisk, likevel gjeld det ikkje lenger, for i Kristus er vi nye skapningar. Då må vi ikkje sjå på oss sjølve, til samanlikning med Adam og Eva etter syndefallet, men vi må sjå på han og erkjenne kva han er for oss. Har vi hans Ande, så tilhøyrer vi han. Med det livet han gir oss, lever vi for han og den Anden han gir oss openberrar han for oss.
Sidan Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna er det viktig for mannen å få tale livgivande ord til kvinna.
Og sidan eg trur Jesus gir meg henne Reella til kone, er det då sjølvsagt viktig for meg å få snakke med henne og tale livgivande ord til henne. Men sjølv om eg ikkje det får, så får eg snakke med Jesus om henne, halde meg heilhjerta til han og halde meg nær til han og be for henne, nettopp for å få henne til kone.
Jesus er med meg og når eg møter andre menneske og pratar med dei vil han ved sin Ande minne meg og Guds Ord og gi meg rette ord i rette tid, så eg skal tale livgivande Ord til dei. Som realist innser eg at at Guds livgivande Ord er viktig for meg og det er eg viss på at det er for andre realistar også, eg meiner at som realistar skulle dei ha gode føresetnadar for å innsjå det og erkjenne det.
Pedagogisk fagspråk: empirisk underbygt tåkeprat.
Pedagogisk teori tilsynelatande utan rasjonalitet: tåkeprat.
Når eg tok PPU undra eg meg over at mykje av reint pedagogiske teorien var så ullen at det kunne vere vanskeleg å forstå og få grep på kva som vart sagt. Eg hugsar spesielet ei dobbel-forelesing, ved ein kvinneleg pedagog, då eg vart sitjande å prøve å forstå kva som eigentleg vart sagt, men det var som å gripe ut i tåka utan å få grep på noko som helst. Og etterpå spurde eg meg sjølv kva var det som eigentleg vart sagt, hadde eg i det heile teke lært noko? Kva hadde eg igjen for å vere der? Det verka heilt bortkasta.
På ei anna dobbel-forelesing var der ein kvinneleg pedagog som refererte til forskingsresultat, men resultata var slikt som ein kunne rekna for å vere heilt sjølvsagde og det var rart at ho trengde referere til empirisk forsking for å underbygge det. Det var ikkje vanskeleg å skjøne at resultata også hadde med ei subjektiv innstillling å gjere. Så med ei subjektiv innstilling, med sin eingen rasjonalitet, kunne både empirien og resultata kunne vere bestillingsverk. Det vart lagt vekt på empiri, som om metoden var empiristisk. Men det er like fullt aktuelt å spørje om kva som er rasjonaliteten, kva slags rasjonalitet og subjektivitet. Den problemstillinga kom fram i ei lærebok som ”diskursen” ved utvikling av læreplanen, men ikkje om forskinga.
I fagdidaktikk, i fysikk og matematikk, var det ikkje vanskeleg å få grep på kva det var snakk om. Logisk tenking er viktig i matematikken og det kjem inn på den deduktive sida av den hypotetisk deduktive metode, forskingsmetoda i realfag. Dette er også god pedagogisk metode i desse faga, men det verka som pedagogane ikkje heilt hadde oppdaga det og erkjent det.
Eg reknar med at det hang saman med at dei filosofisk følgde retninga Kant, Hegel, Marx og hegna om den store pedagogen Vygotsky. Vidare har det å gjere med at pedagogikk er psykologi og psykologien fekk problem med å forsvare sin posisjon som vitskap når det viste seg kor viktig det var å underbygge naturvitskapen med empiri. Men Wilhelm Wundt vart ein pioner med å utvikle empiriske metoder i psykologien.
Eit døme på tåkeprat som særeige pedagogisk fagspråk.
Hvilken støtte bør rektor forvente?
https://www.skolelederforbundet.no/om-oss/aktuelt/–Hvilken-stotte-bor-rektor-forvente- 18.4.2018.
Hvordan skal skoleeier og deres rektorer sammen skape forutsetninger for god ledelse av skolene i en tid med styringskåte sentralpolitikere?
Av Jan Merok Paulsen, førsteammanuensis ved fakultet for lærerutdanning, OsloMet – storbyuniversitetet.
NB! Denne artikkelen er den første i en rekke artikler om skoleeierskap som vår samarbeidsparter Jan Merok Paulsen har skrevet for Skolelederforbundet. Artikkelserien er en del av Skolelederforbundets arbeid med å belyse viktigheten av et støttende skoleeiernivå for skoleleders profesjonelle utvikling og suksess.
I en tid med overivrige sentralpolitikere som detaljregulerer rektors rammebetingelser, for øvrig uten særlig ydmykhet for konsekvensene av denne detaljstyringen, trenger rektor og skoleeiere hverandre i sterke ledelsesutviklingsmiljøer. En nøkkel for å lykkes er rektorene og skoleledernes kollektive læring som grupper. Dette er et gjensidig ansvar mellom skoleeier og rektorer, men der rektor bør kunne forvente skoleeiere som agerer som gode investorer og tar ansvar for utvikling av rektorene i et klima kjennetegnet av mestring og tillit.
Bakgrunn
Storskala studier fra USA og Canada viser entydig at samspillet mellom lokal styring og ledelse fra distriktsnivået og rektorenes utvikling som gruppe er viktig for den enkelte rektors mestringstro, læring og personlige vekst i lederrollen (Leithwood, Anderson, & Louis, 2012). Tilsvarende er det i internasjonale studier påvist at skoleledere som engasjerer seg i utvikling av ledergruppen i sitt skoledistrikt, ble vurdert som mer effektive pedagogiske ledere av sine lærere (Edge & Mylopoulos, 2008). Forskning på ulike typer ledergrupper viser imidlertid at gruppene sjelden tar ut sitt potensial som lærings- og utviklingsarena for de lederne som deltar, og vi må følgelig fra et forskningssynspunkt regne med variasjon på om skolelederne opplever læring og mestring gjennom kommunale ledergrupper. Fra et lederperspektiv er derimot poenget å redusere denne variasjonen, og forskningen gir gode ledetråder på hvordan skoleeiere og rektorer bør investere sin tid sammen.
Kultivering av rektorers ledelseskompetanse hos skoleeier
Fra den internasjonale arena viser studier at dersom skoleeiere på distriktsnivået støtter rektorenes profesjonelle utvikling gjennom gjensidige tillitsrelasjoner, vil bidragene være positive og sporbare ut på den enkelte skole (Louis, Leithwood, Wahlstrom, & Anderson, 2010). Tillit i denne type asymmetriske relasjoner, mellom skolesjefen (som kan ha mange forskjellige stillingstitler) og rektorene, innebærer at rektor gir sin sjef tillit ved å akseptere sårbarhet og usikkerhet. I tillegg innebærer tillit at rektorene har forventninger til skolesjefens integritet, positive hensikter og evne til å etterleve visjoner i praksis. Her må sjefen som er overordnet i myndighetshierarkiet ”by opp” og signalisere i ord og handling at hun/han trenger rektorene for å lykkes, og således signalisere sine tillitsbyggende motiver. Når skolesjefen så blir gitt tillit fra rektorene, vil kollegiet være sterkt tilbøyelig ”til å dele korrekt, relevant og fullstendig informasjon om problemer i organisasjonen” (Tschannen-Moran & Gareis, 2017). En tilsvarende viktig faktor for skolelederne, er mestringstro, i denne sammenheng beskrevet som den enkelte rektors tiltro til egen kompetanse og fremtidig mestring av lederoppgavene (Wood & Bandura, 1989). Disse relasjonelle egenskapene er fullt mulig å utvikle lokalt uavhengig av kommunedemografi, styringsregimer og utenforliggende forhold, som dessverre ofte får uforholdsmessig stor oppmerksomhet.
Det kommunale kollegiet som læringsverksted i ledelse
Når et kommunalt skolelederkollegium har arbeidet sammen over tid, er det avgjørende at det utvikles en felles mestringstro i gruppen og et gruppeklima karakterisert som psykologisk trygghet. Psykologisk trygghet betegner en fremvoksende gruppe-egenskap, der medlemmene opplever at det er ”takhøyde” for å ta opp sensitive spørsmål uten noen form for begrensninger og uten risiko for det enkelte medlem (Edmondson, 1999). Dette manifesterer seg ved at gruppemedlemmene respekterer og føler seg respektert av de andre på en slik måte at de har tillit til at eventuelle feil eller problemer i lederjobben som rektor – ikke blir brukt mot en selv. Andre aspekter av psykologisk trygghet er åpenhet i gruppen gjennom å dele informasjon og kunnskap om hva som virker og ikke virker i organisasjonen. Et slikt gruppeklima er avgjørende for læring, og ved fravær av psykologisk trygghet, vil skolelederne typisk ”holde kortene inntil kroppen”, og læringen vil fordunste ”som dugg for solen” (Garvin, Edmondson, & Gino, 2008).
Hva så med resultatstyringen?
Det siste poenget mitt er samspillet mellom datadrevet mikro-styring og investering i utviklingstiltak. Oppfølging og tiltak basert på elevenes kartleggingsresultater er en hjørnesten i den politiske styringen fra skoleeiers side og kan følgelig ikke overses. Studier viser midlertid at en ensidig vekt på resultatdrevet mikrostyring fra skoleeiers side kun gir negativ eller null effekt på utvikling. Derimot indikerer studier at mikro-styring med basis i kartleggingsresultater stimulerer læring og utvikling når skoleeier samkjører denne styringen med profesjonell utvikling av sine rektorer, og lykkes i å stimulere rektorenes mestringstro.
Kva er poenget?
Poenget er visst å stimulere rektorane si mestringstru, slik at dei framstår som leiarar. Er det humanismen som skal utarte seg som trua på mennesket, mennesket som prøver å forgude seg sjølv? Men kvar er leietråden? Kva er rasjonaliteten?
Kva slags rasjonalitet er det i den pedagogiske forskinga og i leiinga?
Rasjonalitet og motivasjon.
Ein debatt om kommunikasjonen mellom mann og kvinne. Kvinnesyn.
I fjord sommar føregjekk der ein diskusjon på FB-sida til biologiprofessor Kristian Gundersen om menn som hadde kontakta kvinner med interesse for dei som seksuelle partnarar, på ein slik måte at dei hadde følt seg krenka. Eg la inn ein avsluttande kommentar og tek med litt fleire kommentarar for å få litt samanheng i det.
Friske fraspark og ikke alt er vel like sakelig, men jeg har ikke sett at andre kvinner har turt skrive noe slikt.
Eivind Trædals kvinnesyn – nei og ikke takk
Eivind Trædal, bystyremedlem og forhåndskumulert 10. kandidat til stortingsvalget 2017 for Miljøpartiet de grønne i Oslo, valgte å identifisere en person som venner av ham har alvorlige konflikter…
kristinbruun.wordpress.com
Kristian Gundersen Det mest interessant i denne bloggen at hun mener det er kvinnediskriminerende å betrakte moderne kvinner som skjøre planter og alltid ofre. Ellers må jeg nesten forholde meg til den dokumenterte adferden, ikke “hva folk vet”. Alle er enige i at adferden er kritikkverdig, men er å sende slibrigheter til en av landets 283 000 studenter i en annen by, i et annet fag og i et medium som man lett kan bruke blokkering av enkeltpersoner så kritikkverdig at det må få arbeidsrettslige konsekvenser eller at rikspressen bruker navn? Mottageren av meldingene mener at det ikke er det, hun sa fra, men har bedt professoren om unnskyldning for at saken ble så blåst opp. Som sagt min heltinne. Om saken skal ha betydning for et ansettelsesforhold blir det fort jus av det.
Khrono som var først ute beskytte forøvrig navnet på en professor som var tatt for ulovlig besittelse av våpen og amfetamin.
Heidi Helene Sveen Kan du formulere med egne ord hva slags standpunkt i den bloggposten du synes er interessante, og hvorfor? Jeg har lest den, nemlig, og er høyst usikker på om jeg egentlig så noen fattbare resonnementer der.
Kristian Gundersen Nei gidder ikke, nå har du og andre drevet med personangrep og hobbypsykiatri i to døgn før du kommer til sak. Takk for duskusjonen
Torbjørn Sivertstøl Duskedamer er naturlegvis attraktive for menn og det er bra at damer prøver å gjere seg attraktive med å duskutere også, men somme duskuterer seg langt ut på viddene, så ei skulle tru dei hadde betaling berre for å duskutere. Då gjer vi som realistar rett i å hugse på kva som er den underliggande hendsikt og rett og slett minne om kva som naturleg vis er hendsikta med det som ligg under dusken. Så vi slepp å kaste vekk tid og krefter på tåkeprat.
Torbjørn Sivertstøl Min rasjonalitet er fortreffelig.
Heidi Helene Sveen Hæ? Hvor har jeg personangrepet deg? Dette var en lite imponerende håndtering av en debatt du selv legger opp til. Gir en vis smak av bait and switch.
Kristin B. Bruun Det er stor forskjell på standpunkter og “fattbare resonnementer»,
Kampen for tilværet.
Eg hadde skrive om mi tru på Kristus på tidslinja hans tidlegare, men no gjorde eg det klart at eg likevel tenkte naturvitskapleg om kjærleiksforholdet mellom mann og kvinne. Ved eit seinare høve gjorde eg det klart at dette gjaldt den naturvitskaplege forståinga av kampen for tilværet også, men vi må vite å sjå vår avgrensing og det gjer vi ved å audmjuke oss for Gud. Det innlegget tek eg med her.
Facebook-venstre og ytringsfriheten | Kristian Gundersen
Dersom norske akademikere skal boikotte innvandringskritiske kanaler, vil vi bidra til å øke den mistillit til forskning som finnes i mange høyreorienterte miljøer.
«Hvis frihet betyr noe som helst, så betyr det retten til å fortelle folk det de ikke ønsker å høre». Dette Orwell-sitatet formidlet mangfoldsforskeren professor Tony Burner på sin Facebook-vegg nylig.
Jeg reagerte nokså syrlig fordi jeg mente han satt i glasshus.
Vår lille replikkutveksling fikk oppmerksomhet fra MDG-politikeren Eivind Trædal. For sine 16.000 følgere tvitret han at jeg var blitt «radikalisert». Deretter fulgte en hissig utveksling som kunne tjene som et lærebokeksempel på uren debatt med allehånde stråmenn og tankefeil, omtrent som i kommentarfeltene til Facebook-høyre.
«Legitimere» Resett?
Saken begynte med at jeg ble tagget på min offentlige Facebook-vegg av professor Burner med en anklage om å «legitimere» Resett.no fordi jeg hadde latt meg intervjue av kanalen.
Jeg svarte at som professor hadde jeg formidlingsplikt, også til medier jeg ikke deler politisk syn med, og at Resetts lesere kunne ha godt av å høre det jeg hadde å si. Jeg linket til intervjuet og inviterte til kommentarer på det jeg faktisk hadde sagt.
Dette svaret slettet professoren fordi han ikke aksepterer linking til Resett, uansett innhold. Så mye for Orwell.
Trædal mente det ikke handlet om boikott av alle innvandringskritiske medier, men da jeg spurte hvilke innvandringskritiske medier man kunne gi intervjuer til uten å bli beskyldt for «radikalisering», fikk jeg ikke noe svar.
Dette kunne vært en underholdende søndagslek, om ikke det hadde vært så farlig.
Trykkokereffekten
Forskeren Jacob Ravndal, ved Senter for ekstremismeforskning, C Rex, ved Universitetet i Oslo sa nylig ifølge Dagsavisen at «risikoen for høyreekstrem vold øker når man har en kombinasjon av høy innvandring, lav oppslutning til innvandringskritiske partier og få kanaler for innvandringskritikk, der ytterliggående aktører får selge inn sin innvandringskritiske fortelling» (min utheving).
Det er dette man har kalt trykkokereffekten. Dersom norske akademikere skal boikotte innvandringskritiske kanaler, vil vi bidra til dette og til å øke den mistillit til forskning som finnes i mange høyreorienterte miljøer.
Polarisering av debatten er ikke bare et Facebook-problem. Bidragene fra alle sider, også blant ledende politikere kommentatorer i riksmediene, er blitt preget av mistenkeliggjøring, aksjonisme, stråmannsargumentasjon og krenkelsesproblematikk snarere enn av debatt om saker.
Pressen og politikerne må endre seg slik at vi igjen snakker ordentlig sammen med dem vi er uenige med om viktige ting. For egen del har jeg fortsatt tenkt å formidle også til det mange oppfatter som ekstreme grupper. Disse gruppene kan være de viktigste å inkludere i den offentlige samtalen.
Kristian Gundersen er en professor som det virkelig er verd å høre på. Han er av dem som virkelig forstår viktigheten av å snakke sammen. Du er konge, Kristian! Fortsett slik
“Polarisering av debatten er ikke bare et Facebook-problem. Bidragene fra alle sider, også blant ledende politikere kommentatorer i riksmediene, er blitt preget av mistenkeliggjøring, aksjonisme, stråmannsargumentasjon og krenkelsesproblematikk snarere enn av debatt om saker.
Pressen og politikerne må endre seg slik at vi igjen snakker ordentlig sammen med dem vi er uenige med om viktige ting. For egen del har jeg fortsatt tenkt å formidle også til det mange oppfatter som ekstreme grupper. Disse gruppene kan være de viktigste å inkludere i den offentlige samtalen.»
Torbjørn Sivertstøl Det er imponerande kor engasjert du er i å diskutere, mykje klokt og interessant, heng ikkje med på alt, men denne samtala på Resett fekk eg med meg, den var interessant og eg kommenterte noko av det. I ettertid har eg tenkt på det du sa om at nokre setningar i evolusjonsbiologien ikkje kan underbyggast eksperimentelt. Vi får vel kalle det naturfilosofiske då og hugse på Karl Poppers falsifiseringsprinsipp. Vel, der naturvitskapen slepp let eg trua på Bibelens Gud ta over, han er allmektig, har skapt alt og er miskunnsam, med hans miskunn kan eg få det til å stemme. Men det verkar som dominerande moralfilosofar ikkje viser miskunn og strir både mot menneske og naturvitskapen. Du er vel nokså positivistisk. Men i denne negativt formulerte og livsfiendtlege antirasisme-hetsen, vil no eg kalle det, kvar vert det av den naturvitskaplege forståinga med den positive formuleringa av at livet er ein kamp for tilværet?
Torbjørn Sivertstøl Det foregår tydelegvis ei religiøs og politisk vekking som strir imot naturvitskapen, håper du ikkje let deg rive med, men held fram med å tenke naturvitskapleg i ditt samfunnsengasjement. Apostelen Johannes sa at nåden og sanninga kom ved Kristus, han er sjølv sanninga. Så når eg erkjenner at han er sanninga heng det saman med at eg audmjuker meg og tek imot nåden. Og det verkar som at det må eg gjere når eg erkjenner den naturvitskaplege sanninga også og vil tenke naturvitskapleg.
Kjære Facebook venner. Takk for alle bursdagshilsener, fra venner jeg faktisk har møtt og mot/med debattanter, og andre jeg sikkert aldri vil møte. Neste år tilsier numrologisk magi at jeg kun bør motta kondolanser. Jeg forbanner tidens elv.
Torbjørn Sivertstøl Gratulere med overstått. Tidens tann gneg og fortærer, men vi treng deg lenge enno. Sats på nådens flod (Esekiel.47). Den er gratis.
Rolf Reikvam Gratulerer med overstått Kristian. Alt tar litt lengre tid i min alder. Derfor lett på etterskudd.
Øivind Nordahl Alltid flott med overståtte bursdager. Godt å komme ut av buret Glatullerer!
Hans-Petter Halvorsen Gratulerer på etterskudd!
Hjerteomskjeringa i den Heilage Ande.
Freud sa at menneska vert motiverte av seksualitet og aggresjon og at religiøsitet er avspora seksualitet. Men omskjeringa i den gamle pakt vart gjort på mannens kjønnslem og viser dermed at forholdet til Gud har med seksualiteten å gjere. Omskjeringa i den gamle pakt er førebilete på hjerteomskjeringa i den Heilage Ande, i den nye pakt, så den gjer det klart for oss at vi skal la Anden råde i vår døytlege lekam. Poenget er at vi vert helga ved Guds Ord og Guds Ande, så vi vert motiverte av trua, håpet og kjærleiken og drivne av den Heilage Ande. Vert vi verande i Jesu ord, får vi lære å kjenne sanninga og den set oss fri, den Heilage Ande fører oss fram til heile Sanninga, som er Kristus. Den openberrer Ordet for oss, den herleggjer og openberrar Kristus for oss, som vår frelsar og Herre. Herren er Anden og der Herrens Ande er, der er det fridom. Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Denne Sanninga er rasjonaliteten i Guds Ord og den er evig. Gud openberrar si frelse for oss i Kristus, han frelser oss for æva og gir oss evig liv.
Hjerteomskjeringa i den Heilage Ande betyr å legge av den gamle naturen og ikle seg den nye.
RMR 2,29 Jøde er den som er jøde i det indre, og omskoren er den som er omskoren i hjarta, ikkje etter bokstaven, men ved Anden. Han får si ros, ikkje av menneske, men av Gud.
2KO 5,17 – 2KO 5,21 Difor, om nokon er i Kristus, er han ein ny skapning. Det gamle er borte, sjå, det er kome noko nytt. 18 Men alt dette er av Gud, han som forsona oss med seg sjølv ved Kristus og gav oss forsoningstenesta. 19 Det var Gud som i Kristus forsona verda med seg sjølv, så han ikkje tilreknar dei misgjerningane deira, og han har overgjeve oss ordet om forsoninga. 20 Så er vi då sendebod for Kristus, og det er som om Gud sjølv formanar gjennom oss: Vi bed i staden for Kristus, lat dykk forsona med Gud! 21 Han som ikkje visste av synd, har han gjort til synd for oss, så vi skal verta rettferdige for Gud i han.
GLT 6,15 For det som tel, er korkje å vera omskoren eller uomskoren, men å vera ein ny skapning.
Korleis kan den gamle naturen døy? Ved at vi trur på Kristus, tek imot han i tru, får vi den nye naturen av berre nåde, då kjem det ikkje an på kva vi klarar å prestere i oss sjølve, me deen gamle naturen. Vi vår Anden ved trua på Kristus, av berre nåde.
GLT 3,1 – GLT 3,14 {LOV ELLER TRU – FORBANNING ELLER VELSIGNING} De uvituge galatarar! Kven har trylt dykk, de som har fått Jesus Kristus måla for augo som krossfest? 2 Svar meg på ein ting: Var det ved lovgjerningar de fekk Anden, eller ved å høyra og tru? 3 Er de så vitlause? De tok til ved Anden, vil de no fullføra med menneskeverk? 4 Har de opplevt alt dette til fånyttes – om det då verkeleg er til fånyttes. 5 Han som gjev dykk Anden og gjer under mellom dykk, gjer han det på grunn av lovgjerningar eller fordi de høyrer bodskapen og trur? 6 Om Abraham heiter det: Han trudde Gud, og difor rekna Gud han for rettferdig. 7 Så skjønar de at det er dei som trur, som er Abrahams born. 8 Skrifta såg føreåt at Gud ville rettferdiggjera heidningane ved tru, og føreåt forkynte ho denne gode bodskapen for Abraham: I deg skal alle folkeslag velsignast. 9 Difor vert dei som trur, velsigna saman med den truande Abraham. 10 Men dei som held seg til lovgjerningar, er under forbanning. For det står skrive: Forbanna er kvar den som ikkje held fast på alt det som står skrive i lovboka, og gjer etter det. 11 At ingen vert rettferdig for Gud ved lova, det er klårt, for det står skrive: Den rettferdige, ved tru skal han leva. 12 I lova spørst det ikkje om tru; der heiter det: Den som held boda, skal leva ved dei. 13 Men Kristus kjøpte oss fri frå forbanninga av lova då han kom under forbanning for vår skuld. For det står skrive: Forbanna er kvar den som heng på eit tre. 14 Dette hende for at folkeslaga ved Jesus Kristus skulle få den velsigning som Abraham hadde fått lovnad om, og for at vi ved trua skulle få Anden, som var lova.
FIL 3,1 – FIL 3,11 {Å VINNA KRISTUS} Elles mine brør: Gled dykk i Herren! Eg vert ikkje trøytt av å ta det opp att, og det er det tryggaste for dykk. 2 Hald auga med hundane, med dei vonde arbeidarane, dei som skamskjer seg. [skamskjer seg: Paulus siktar til omskjeringa.] 3 For det er vi som er dei omskorne, vi som gjer vår teneste ved Guds Ande; vi har vår ros i Kristus Jesus og set ikkje vår lit til oss sjølve. 4 Eg har rett nok det eg kunne setja mi lit til hjå meg sjølv. Om nokon meiner at han kan lita på seg sjølv, kan eg det endå meir. 5 Eg er omskoren på den åttande dagen, er av Israels folk og Benjamins ætt, ein hebrear av hebrearar, i syn på lova ein farisear, 6 så brennande ihuga at eg forfylgde kyrkja, ulastande i mi rettferd etter lova. 7 Men det som var meg ei vinning, det har eg for Kristi skuld halde for tap. 8 Ja, eg held i sanning alt for tap fordi kjennskapen til Kristus Jesus, min Herre, er så mykje meir verd. For hans skuld har eg tapt alt, og eg held det for skrap, så eg kan vinna Kristus 9 og verta funnen i han, ikkje med mi rettferd, den som er av lova, men med den som ein får ved trua på Kristus, rettferda frå Gud på grunn av trua. 10 Då kjenner eg han og krafta av hans oppstode, får del i hans lidingar og vert lik han med di eg døyr som han – 11 om eg òg kunne nå fram til oppstoda frå dei døde.
Sundskjeringa.
Dei som avviste nåden i Kristus, så dei byrja å halde seg til lovgjerningar i staden for å tru på han, kalla Paulus for dei sundskorne eller skamskorne (Fil.3,2). Dei tenkte altså som om frelsesverket ikkje var fullbrakt og fullkome, nåden strakk ikkje til (jfr. dei fem uvituge brurmøyane), hjerteomskjeringa i den Heilage Ande var ikkje nok, så dei måtte skjere vekk noko meir. Men dette handlar ikkje berre om lekamen, men om å tru med hjertet, om livet og Anden vi har fått i hjertet ved trua på Jesus og i sin ytste konsekvens blir det som å amputere det, å amputere sanninga, rasjonaliteten, amputere trua, håpet og kjærleiken som skulle motivere oss.
Og sidan rasjonaliteten manglar, blir det pedagogiske fagspråket tåkeprat.
Vil stoppe kvakksalvarar! Når det vert stilt diagnose også?
Helleland vil stoppe «kvakksalvere»
Nok ei sak som vart diskutert på Gundersens FB-side.
Da håper jeg det settes ned et utvalg der Kristian Gundersen og andre med sans for kunnskap og fakta blir involvert.
13. april 2018 03:14 – Oppdatert 13. april 2018 03:15
Barne- og likestillingsminister Linda Hofstad Helleland (H) er opprørt over at useriøse aktører innenfor alternativ behandling utnytter syke mennesker. Foto: Gorm Kallestad / NTB scanpix Foto: NTB scanpix
https://www.abcnyheter.no/nyheter/norge/2018/04/13/195387583/helleland-vil-stoppe-kvakksalvere
Barne- og likestillingsminister Linda Hofstad Helleland (H) vil ha full gjennomgang av lovverket mot useriøse aktører som markedsfører alternativ behandling.
Reaksjonen kommer etter at Aftenposten publiserte en kommentar om nettstedet Kreftfri.no.
Nettsiden beskrives som «et ideelt prosjekt med det formål å presentere kreftforskning og kliniske erfaringer som kan benyttes for å reverse og kontrollere kreftsykdom».
– Jeg blir veldig opprørt over at det går an å utnytte mennesker som er syke på denne måten, sier Helleland til avisen.
Hun mener de useriøse aktørene bruker teknologi for å målrette markedsføringen mer direkte enn tidligere. Derfor ønsker Helleland en full gjennomgang av lovverket som Helse- og omsorgsdepartementet regulerer, samt markedsføringsloven som hører inn under Forbrukertilsynet. Hun vil også vurdere kraftigere økonomiske sanksjoner.
– Mange useriøse nettsider driver dessverre aggressiv markedsføring direkte mot syke mennesker i en sårbar situasjon. Vi er nødt til å stoppe disse kvakksalverne, sier likestillingsministeren.
19.4.2018.
Torbjørn Sivertstøl Jesus gjorde under og lækte mange sjuke, det som skulle til, var at dei trudde på han og Faderen og vende seg til han. Om synda hadde ført dei på avvegar, fekk dei tilgiving.
Men så kom der ein gong ein fyr og ville ha han til å gjere under, men då ville ikkje Jesus gjere det. Kva var dette for slags fyr som kom på denne måten, kva ville han eigentlen, Jesus hadde nok sine misstankar, han visste det nok med seg sjølv, men hadde ikkje «empirisk erfaring» og juridisk dekning for å påstå det. Han svarde berre negativt inntil «fyren» avslørte seg sjølv.
Matt.4,1Sidan førte Anden Jesus ut i øydemarka, så djevelen skulle freista han. 2 Han fasta i førti dagar og førti netter, og til slutt vart han svolten. 3 Då kom freistaren til han og sa: «Er du Guds Son, så sei at desse steinane skal verta til brød!» 4 Jesus svara: «Det står skrive: Mennesket lever ikkje berre av brød, men av kvart ord som kjem frå Guds munn.»
5 Då tok djevelen han med seg til den heilage byen, sette han på det ytste hjørnet av tempelmuren 6 og sa: «Er du Guds Son, så kast deg utføre! For det står skrive:
Han skal gje englane sine påbod om deg,
og dei skal bera deg på hendene,
så du ikkje støyter foten på nokon stein.»
7 Men Jesus svara: «Det står òg skrive: Du skal ikkje setja Herren din Gud på prøve.»
8 Så tok djevelen han med seg opp på eit svært høgt fjell og synte han alle verdsens rike og deira herlegdom 9 og sa: «Alt dette gjev eg deg om du fell ned og tilbed meg.» 10 Då sa Jesus til han: «Gå frå meg, Satan! For det står skrive:
Herren din Gud skal du tilbe,
han og ingen annan skal du tena.»
11 Då gjekk djevelen frå han, og englar kom og tente han.
Når vi søker samfunn med Gud på evangeliets grunnvoll, gir det sunnhet og helse til ånd, sjel og lekam og det hender vi opplever lækjedom frå kroppslege sjukdomar og då må vi ære Gud og Lammet for det, så då påstår vi at det har ei anna forklaring enn å bruke skulemedisin, men vi argumenterer ikkje mot bruk av skulemedisin av den grunn.
Torbjørn Sivertstøl Dersom Jesus hadde lete seg freiste til å gjere eitt av desse undera, så kunne Djevelen hevde at det var han som fekk han til å gjer det og bruke det til å underbygge si makt som denne verda sin gud. Og til slutt ser vi at det var nettopp det han var interessert i.
Lækjedom ved Jesu sår.
Synda skilde menneska frå Gud og var årsak til sjukdom.
JES 59,1 – JES 59,21 {SYND OG FRELSE} Sjå, Herrens hand er ikkje så kort at han ikkje kan frelsa, og hans øyra ikkje så tunghøyrt at han ikkje kan høyra. 2 Nei, det er misgjerningane dykkar som skil mellom dykk og dykkar Gud. Syndene dykkar løyner hans åsyn, så han ikkje høyrer dykk. 3 Hendene dykkar er tilsølte med blod og fingrane flekka med skuld, lippene dykkar talar lygn, og tunga mumlar svik. 4 Ingen stemner til doms med rette, og ingen fører sak på ærleg vis. Dei lit på fåfengd og talar lygn, dei ber på urett og føder vondskap. 5 Dei klekkjer ut ormeegg og vev spindelvev. Den som et deira egg, må døy, og knuser du eit, kjem det fram ein orm. 6 Deira vevnad duger ikkje til klede, ingen kan kle seg med det dei lagar. Det dei gjer, er vondskaps gjerning, valdsverk kjem frå deira hender. [Deira vevnad: Den moralske livnaden vert stundom samanlikna med klede. Sml. Sal 132, 9; Job 29, 14.] 7 Dei er snare på foten til det som er vondt, og snøgge til å renna ut skuldlaust blod. Alle deira tankar er vonde, der dei fer, er herjing og øyding. 8 Freds veg kjenner dei ikkje, det finst ingen rett i deira spor. Dei går på krokete stigar, og ingen som ferdast der, veit av fred. 9 Difor er retten langt borte frå oss, rettferda når oss ikkje. Vi ventar på ljos, men sjå, det er mørkt, på solskin, men ferdast i skugge. 10 Vi trivlar langs veggen som blinde, vi trivlar som folk utan augo. Vi snåvar på ljose dagen som om det var skumring, i vår beste alder er vi som døde. 11 Vi gryler alle som bjørnar og klynkar og klagar som duer. Vi ventar på rettferd, men ho kjem ikkje, på frelse, men ho er langt borte frå oss. 12 Du ser at våre synder er mange, våre brot vitnar imot oss. Ja, våre synder veit vi om, våre misgjerningar kjenner vi: 13 Vi har reist oss mot Herren, har fornekta han og gått bort frå vår Gud. Vi har tala om vald og fråfall og mumla fram svikefulle ord som var avla i hjarta. 14 Difor er retten unnatrengd, rettferda står langt borte. På torget er sanninga fallen, og det rette vinn ikkje fram. [På torget: der rettssaker kunne avgjerast.] 15 Truskapen er borte, og den som held seg frå vondskap, vert plyndra. Herren såg – og det var vondt i hans augo – at det ikkje var retten som rådde. 16 Han såg at ikkje ein steig fram, og undra seg over at ingen førte hans sak. Då kom hans arm han til hjelp, hans rettferd stødde han. 17 Han tok rettferd på seg til brynje og sette frelseshjelm på sitt hovud. Så kledde han seg i hemnens klednad og sveipte om seg brennhug til kappe. 18 Han løner folk etter det dei har gjort, med harme mot uvener, hemn over fiendar; jamvel mot øyar og strender gjer han attergjeld. 19 Dei skal ottast Herrens namn i vest og hans herlegdom i aust. For han kjem som ein veldig flaum, som Herrens storm driv fram. 20 Han kjem som utløysar for Sion, for dei som snur om frå synd i Jakob, lyder ordet frå Herren. 21 Dette er den pakt som eg vil gjera med dei, seier Herren: Min Ande som er over deg, og mine ord som eg har lagt deg i munnen, skal aldri, frå no og til evig tid, vika frå din munn og heller ikkje frå munnen åt borna og barneborna dine, seier Herren.
JER 14,17 – JER 14,22 {HAR DU VRAKA OSS HEILT?} Dette ordet skal du tala til dei: Tårene renn frå augo mine natt og dag, utan opphald. For folket mitt, den unge dotter, har falle heilt i hop og fått eit ulækjande sår. 18 Går eg ut på marka, ser eg folk som er drepne av sverd, og kjem eg inn i byen, ser eg dei som pinest av svolt. Jamvel profetar og prestar må fara til eit land dei ikkje kjenner. 19 Har du reint støytt Juda frå deg, kjenner du berre motvilje mot Sion? Kvifor har du elles slege oss så det ikkje finst helsebot for oss? Vi har vona på fred og lukke, men det kjem ikkje noko godt; vi har venta ei tid med lækjedom, men sjå, det er redsle som rår. 20 Vi kjenner vår vondskap, Herre, og misgjerninga åt våre fedrar, for vi har synda mot deg. 21 For ditt namn skuld, støyt oss ikkje bort, og lat ikkje vanære koma over din herlegdoms kongsstol. Kom i hug di pakt med oss og bryt henne ikkje! 22 Kan andre folks gagnlause gudar senda regn, eller kan himmelen sjølv gje væte? Er det ikkje du, Herre, som gjer det? Vi ventar på deg, vår Gud, for du har skapt alt dette.
Men med eitt offer tok Jesus bort synda ein gong for alle, ved hans sår har vi lækjedom.
JES 52,13 – JES 52,15 {HERRENS LIDANDE TENAR} Sjå, min tenar skal ha framgang, han skal stiga og lyftast og opphøgjast. 14 Liksom mange stokk til då dei såg han – meir skamfaren var han enn nokon mann, han såg ikkje ut som eit menneske, 15 så skal mange folkeslag undrast over han, og kongar skal lata att sin munn. For dei får sjå det som aldri vart sagt dei, uhøyrde ting vert dei vitne til.
JES 53,1 – JES 53,12 Kven trudde det bodet vi høyrde, og kven fekk sjå Herrens makt? 2 Han rann som ein kvist for Guds åsyn, som ein renning or turr jord. Nokon herleg skapnad hadde han ikkje, det var ingen hugnad å sjå han. 3 Vanvørd var han, folk heldt seg unna, ein mann i pinsler, velkjend med sjukdom, ein svivørd mann som ingen ville sjå på; vi rekna han for inkje. 4 Sanneleg, våre sjukdomar tok han på seg, og våre pinsler bar han. Vi trudde han var heimsøkt, slegen av Gud og ille plaga. 5 Men han vart såra for våre brot og sundbroten for våre synder. Straffa låg på han, så vi skulle ha fred, og ved hans sår har vi fått lækjedom. 6 Vi fór alle vilt som sauer, vi vende oss kvar til sin veg. Men Herren lét råka han det vi alle var skuld i. 7 Ille medfaren vart han, men bar det audmjukt; han lét ikkje opp sin munn, som lammet dei fører til slakting, og sauen som teier når han vert klypt; han lét ikkje opp sin munn. 8 Gjennom trengsle og dom vart han teken bort. Men kven i hans samtid vørde vel det? Bortriven vart han or levandelandet, for sitt folks brot laut han døy. 9 Dei gav han ei grav mellom gudlause, hjå ein rikmann, då han var død, endå han ikkje hadde gjort nokon urett, og det ikkje fanst svik i hans munn. 10 Det var Herrens vilje å knusa han med sjukdom. Men fordi han gav sitt liv til soning, skal han få etterkomarar og leva lenge, og ved han skal Herrens vilje ha framgang. 11 Etter all si møde og sjelenaud skal han sjå ljos og mettast. Og når dei kjenner han, skal han, min rettferdige tenar, gjera dei mange rettferdige; for han har bore deira synder. [ljos: Ordet vantar i den hebr. teksten som finst; men det er stadfest både av den eldste Daudehavs-teksten til Jesaja og av den gr. oms.] 12 Difor gjev eg han dei mange til del, og dei sterke skal han få til hærfang, fordi han gav sitt liv i døden og vart rekna mellom brotsmenn. Han tok på seg synda åt dei mange og bad for brotsmenn.
Fråfallet; falske profetar, messiasar og gudar. Framandgjering og vranglære. Feil diagnoser og kvakksalvarar.
”Mor Israel” var Guds kone, han forsørga henne og gjorde henne rik, pynta henne som ei staseleg dronning, gav henne fint lin, korn olje og vin. Men det forstod ho ikkje, ho fall ifrå og dreiv hor med avgudar, laga av stokk og stein og påstod at det var dei som hadde gitt henne det. Dei kjende ikkje Gud, men sa at han var ein annan enn den han var, ho kalla han for sin Ba’al.
HSE 2,2 – HSE 2,23 {ISRAELS UTRUSKAP} Før klagemål mot mor dykkar, før klagemål mot henne! For ho er ikkje kona mi, og eg er ikkje mannen hennar. Lat henne få horemina bort frå andletet og horemerket frå barmen! [Før klagemål: Kvar einskild israelitt vert oppmoda til å døma synda åt folket.] 3 Elles skal eg kle henne naken og stella henne fram som ho var den dagen ho vart fødd. Eg vil gjera henne lik ei øydemark, eit turrlende, og la henne døy av torste. 4 Borna hennar vil eg ikkje miskunna, for dei er horeborn. 5 For mor deira var utru, ho som fekk dei, bar seg skamleg åt. Ho sa: “Eg vil fara etter mine elskarar, som gjev meg brød og vatn, ull og lin, olje og vin.” [mine elskarar: avlings- og livsgudar, som Israel dyrka når dei fall frå Herren. Sml. v. 8 og 13.] 6 Sjå, difor vil eg stengja vegen for henne med klunger. Eg reiser ein mur framføre henne, så ho ikkje finn sine stigar. 7 Når ho renner etter sine elskarar, skal ho ikkje nå dei att; når ho leitar etter dei, skal ho ikkje finna dei. Då skal ho seia: “Eg vil attende til min fyrste mann, for eg hadde det betre då enn no.” 8 Ho skjøna ikkje at det var eg som gav henne kornet, vinen og oljen, som gav henne sølv og gull i mengd, som dei bruka når dei dyrka Ba’al. 9 Difor vil eg ta att kornet mitt, når den tid kjem, og vinen min, når tida er komen. Eg vil ta bort ulla mi og linet mitt, som skulle løyna hennar nakne kropp. 10 No vil eg kle henne naken beint for augo på hennar elskarar, og ingen skal fria henne ut or mi hand. 11 Eg gjer ende på all hennar glede, hennar festar, nymånedagar og sabbatsdagar, alle hennar høgtider. 12 Eg øydelegg hennar vintre og fikentre. Om dei har ho sagt: “Dei er mi løn, som mine elskarar gav meg.” Eg gjer dei til villskog, og dyra på marka skal eta dei. 13 Eg krev henne til rekneskap for dei dagar då ho brende offer for Ba’al-gudane, pynta seg med ringar og kjeder og gjekk etter sine elskarar, men gløymde meg, lyder ordet frå Herren. 14 {GUD TEK ISRAEL TIL NÅDE ATT} Sjå, eg vil lokka henne, føra henne ut i øydemarka og tala venleg til henne. [ut i øydemarka: -> Jer 31, 2.] 15 Når ho kjem derifrå, vil eg gje henne att vinhagane hennar, og Akor-dalen skal verta ein port som gjev von. Der skal ho svara meg som i ungdomsdagane, som då ho fór opp frå Egypt. [Akor-dalen: -> Jos 7, 24.] 16 Den dagen, lyder ordet frå Herren, skal ho kalla meg sin mann; ho skal ikkje lenger kalla meg sin Ba’al. 17 Eg vil ta Ba’al-namna ut or munnen hennar; dei skal ikkje nemnast meir. 18 Den dagen vil eg gjera ei pakt for dei med dyra på marka, fuglane under himmelen og kreket på jorda. Boge, sverd og andre krigsvåpen vil eg bryta sund og rydja ut or landet, og eg vil la deg bu trygt. [ei pakt: Her er det nemnt visse drag som høyrer med til skildringa av freden og velsigninga i frelsestida. Sml. Jes 11, 6-9; Mi 4, 3.] 19 Eg vil trulova meg med deg for alltid. Eg vil trulova meg med deg i rettferd og rett, i nåde og miskunn. 20 Ja, i truskap vil eg trulova meg med deg, og du skal kjenna Herren. 21 Den dagen vil eg bønhøyra, lyder ordet frå Herren. Eg vil bønhøyra himmelen, og han skal bønhøyra jorda. 22 Jorda skal bønhøyra kornet, vinen og oljen, og dei skal bønhøyra Jisre’el. [Jisre’el: -> 1, 4.] 23 Eg vil så Israel ut i landet og miskunna meg over `Utan miskunn’. Til `Ikkje mitt folk’ vil eg seia: “Du er mitt folk.” Og han skal svara: “Min Gud!”
Når Jesus gjekk her på jorda, var Faderen med han og jorde sitt verk, men prestane, farisearane og dei skriftlærde førde folket vilt, ved at dei ikkje sa at han var den han var, men at han var ein annan enn den han var.
MTT 12,22 – MTT 12,37 {JESU MAKT OVER DEI VONDE ÅNDENE} Sidan kom dei til han med ein blind og mållaus mann som var forgjord. Jesus gjorde han god att, så han kunne både tala og sjå. 23 Alt folket vart frå seg av undring og sa: “Det skulle vel ikkje vera Davids-sonen?” 24 Men då farisearane høyrde det, sa dei: “Han kunne ikkje driva ut dei vonde åndene om han ikkje fekk hjelp av Beelsebul, hovdingen deira.” 25 Men Jesus visste kva dei tenkte, og sa til dei: “Eit rike som ligg i strid med seg sjølv, kjem snart til å øydast; og ein by eller ein heim som ligg i strid med seg sjølv, kan ikkje halda seg. 26 Om no Satan driv ut Satan, så er han komen i strid med seg sjølv. Korleis kan då riket hans halda seg? 27 Er det Beelsebul som hjelper meg til å driva ut dei vonde åndene, kven får då dykkar eigne tilhengjarar hjelp frå når dei driv ut ånder? Difor skal dei døma dykk. 28 Men er det ved Guds Ande eg driv ut dei vonde åndene, ja, då er Guds rike kome til dykk. 29 Eller kan nokon gå inn i huset til den sterke og røva det han eig, om han ikkje fyrst har bunde den sterke? Då kan han plyndra huset hans. 30 Den som ikkje er med meg, er imot meg; og den som ikkje samlar med meg, han spreier. 31 Difor seier eg dykk: All synd og spott skal menneska få tilgjeving for, men spott mot Anden skal ikkje tilgjevast. 32 Den som talar eit ord mot Menneskesonen, skal få tilgjeving. Men den som talar mot Den Heilage Ande, skal ikkje få tilgjeving, korkje i denne verda eller i den som kjem. 33 {TREET OG FRUKTENE} Anten er treet godt, og då er frukta òg god, eller treet er ringt, og då er frukta òg ring. Treet kjenner ein på frukta. 34 Ormeyngel! Korleis kan de som er vonde, seia noko godt? For det hjarta er fullt av, det talar munnen. 35 Eit godt menneske ber fram gode ting av det gode han gøymer på, eit vondt menneske ber fram vonde ting av det vonde han gøymer på. 36 Det seier eg dykk: Kvart gagnlaust ord som folk talar, skal dei svara for på domedag. 37 Ja, etter orda dine vert du frikjend, og etter orda dine vert du felt.”
Dette finn vi igjen i fråfallet i kyrkja. At dei ikkje kjenner gud, ikkje kjenenst ved Jesus, ikkje vedkjenner Faderen og Sonen, ikkje ærar Gud og Lammet for frelsa, ikkje ærar Gud for det verket han gjer ved sitt Ord og sin Ande, kan vi kalle ”Framanedgjering” (med stor F) til samanlikning med ”framandgjeringa” i marxismen. I følgje Marx vert arbeidarane framande overfor det produktet dei produserer, for dei gjer berre oppatt ein liten del av det og forstår ikkje lenger korleis det heile vert til. Men den store feilen ligg då i det empiristiske vitskapssynet der rasjonaliteten er borte, det er som å amputere forstanden, så menneska ikkje lenger forstår korleis varene vert konstruerte og laga. Men poenget er at menneska vert framstillt som dumme og slik vert dei fornedra, fordi der er maktinteresse i det. Slik vert arbeidarane framande og makteslause overfor sitt eige produkt, så det vert som gudar for dei. Så arbeidarane burde sameine seg og drive klassekamp og med tida gjere revolusjon, men då måtte dei vente til det laglege høvet når kapitalismen kollapsar. Så skulle det framtidige kommunistiske, klasselause samfunnet oppstå, styrt av proletariatets diktatur.
Men det fundamentale problemet med marxismen er ateismen, materialismen og empirismen, mangelen av ein ytre referanse. Derfor blir den dogmatisk og verkar slik som den påstår at samfunnet og økonomien verkar. Den påstår dogmatisk at arbeidaren vert fornedra på den måten og verkar slik, så eigentleg vert arbeidaren endå meir fornedra i proletariatets diktatur. Det har vist seg i dei samfunn der det har vore forsøkt å få til og den makta som fornedrar mennesket viser seg tydeleg på sosialistisk side av norsk politikk. Det viser seg spesielt i den såkalla kvinnefrigjeringa. Det strir då tvert imot mannens naturlege og fundamentale sosiale behov. Men då strir det eigentleg mot kvinna sine behov også, så kva er eigentleg poenget? Kvifor forstår ikkje kvinna det?
Israelsfolket var Guds kone, men ho fall ifrå og dyrka avgudane, vart ho ei hore og det førde det til sjukdom. Ho forstod ikkje at det var Gud som hadde omsorg for henne og stelte vel med henne og at det var hennar fråfall som var årsaka til at det gjekk dårleg med henne. Sigmund Freud sa at religiøsitet er avspora seksualitet, ja, når religiøsiteten er avgudsdyrking gir Paulus han rett i det (Rom.1). Kvinnerørsla protesterte mot Paulus si lære om at Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Eg forstår det slik at det var med empirismen og materialismen i marxismen som vitskapssyn. Dermed betydde det at kvinna skulle vere meir glad i dei materielle industriproduserte tinga rundt henne, som ho eigde eller kunne kjøpe, enn å vere glad i ein ektemann og elske Kristus. Ho skulle elske dei materielle tinga i staden. Så skulle ho elske styresmaktene i staden, dyrke dei som gudar.
ÅPE 18,1 – ÅPE 18,24 {BABYLONS FALL} Deretter såg eg ein annan engel stiga ned frå himmelen. Han hadde stor makt, og jorda vart opplyst av glansen omkring han. 2 Han ropa med veldig røyst: “Fallen, fallen er Babylon den store! Ho har vorte ein bustad for vonde ånder, ein tilhaldsstad for alle ureine ånder, ja, ei livd for alle slag ureine og avskyelege fuglar. [Babylon: dekknamn for Roma. Sjå 1 Pet 5, 13.] 3 For alle folkeslag har drukke av hennar utukts vin, ein vreidevin. Kongane på jorda har drive hor med henne, og kjøpmennene jorda rundt har vorte rike av hennar store vellivnad.” 4 Frå himmelen høyrde eg ei anna røyst: Far bort frå henne, folket mitt, så de ikkje vert medskuldige i syndene hennar og ikkje råka av plagene hennar. 5 For syndene hennar når opp til himmelen, og Gud har kome i hug all uretten ho har gjort. 6 Gjev henne att likt for likt, ja, gjev henne dobbelt att for det ho har gjort, og skjenk henne to gonger i det staupet ho sjølv har fylt. 7 Gjev henne like mykje pine og sorg som det ho sjølv har unnt seg av stas og vellivnad. Ho tenkjer med seg: “Her sit eg som dronning, eg er ikkje enkje, og sorg skal eg aldri vita av.” 8 Difor skal plagene hennar koma på éin dag: pest og sorg og hungersnaud, og ho skal brennast opp med eld. For veldig er Herren Gud som dømer henne. 9 Kongane på jorda, som har levt med henne i hor og vellivnad, skal gråta og jamra seg over henne når dei ser røyken stiga opp der ho brenn. 10 Skræmde av lidingane hennar skal dei stå langt borte og ropa: “Ve, ve, du store by, du mektige Babylon by! På éin time kom domen over deg.” 11 Kjøpmennene på jorda skal gråta og syrgja over henne, fordi ingen kjøper varene deira lenger: 12 skipslaster av gull og sølv, dyre steinar og perler, fint lin og purpur, silke og skarlak; alle slag angande tre, alle slag ting av elfenbein og verdfullt tre og kopar, jern og marmor; 13 kanel og krydder, røykjelse, salveolje og virak; vin og olje, fint mjøl og kveite; storfe og småfe, hestar, vogner og trælar, levande menneske. 14 Fruktene som var di hjartans lyst, er borte for deg, og alle dine dyre eigneluter og all din stas har du tapt; aldri skal det finnast meir. 15 Dei som handlar med slikt, kjøpmenn som har tent seg rike på henne, skal stå langt borte, skræmde av hennar liding. Dei skal gråta og syrgja 16 og seia: “Ve, ve deg, du store by, du som var kledd i fint lin og purpur og skarlak, og som lyste av gull og dyre steinar og perler! 17 På éin time er all denne rikdomen tapt.” Alle som fører skip på havet, og dei som ferdast langs kystane, sjømennene og alle som har sitt arbeid på havet, stod langt borte. 18 Dei såg røyken då ho brann og ropa: “Kvar finst maken til denne store byen?” 19 Og dei kasta støv over hovudet, og gråtande og syrgjande ropa dei: “Ve, ve den store byen, der alle som har skip i sjøen, har vorte rike av dei dyre eignelutene hennar! På éin time er alt lagt øyde.” 20 Gled dykk over hennar fall, du himmel og de heilage, de apostlar og profetar! For Gud har dømt og straffa henne for det ho gjorde mot dykk. 21 Då tok ein mektig engel opp ein stein, stor som ein kvernstein, kasta han i havet og sa: “Såleis skal Babylon, den store byen, kastast ned med veldig kraft, og aldri meir skal han finnast. 22 Harpespelarar og songarar, fløytespelarar og basunblåsarar, aldri meir skal dei høyrast i deg. Handverkarar av alle slag, i deg skal dei aldri meir finnast. Kverna som durar, i deg skal ho aldri meir verta høyrd. 23 Ljoset frå lampa, i deg skal det aldri meir lysa. Røyster frå brur og brudgom, i deg skal dei aldri meir høyrast. For kjøpmennene dine var stormenn på jorda, og med trolldomen din vart alle folkeslag forførte. 24 I denne byen vart det funne blod av profetar og heilage, ja, av alle dei som er myrda på jorda.”
Det vert rekna for moralsk. Men det er fråfallet. Og liksom folk før i tida trudde at gudane sprang ut av kaos, sprin no falske profetar, messiasar og gudar ut av fråfallet. Lærarar blir til vranglærarar. Menneske vert så framandgjorde at dei vert framande for kvarandre og har problem med å samtale på ein interessant, konstruktiv og fornuftig måte. For med sin postmodernisme legg dei ikkje lenger så mykje vinn på å tenke konstruktivt til vårt felles beste, men prøver å forgude seg sjølve og rive ned det som er av verdi for andre og for samfunnet som heilskap. Mann og kvinne er ikkje lenger i stand til å kommunisere på ein konstruktiv måte med tanke på ekteskap og familieliv, som dei begge naturleg vis og normalt sett skulle vite å verdsetje. Prestar, psykologar og psykiaterar stiller feil diagnose og kvakksalvarane florerer.
Norge er eit ressursrikt land og har klart å forvalte det slik at det har vorte rikt,vi er på verdstoppen i velferd. Så kvifor skulle ikkje mann og kvinne unne seg å vere kjærestar, stifte ekteskap og få familieliv slik som tidlegare? Som om vi ikkje lenger skulle ha råd til det, slik som tidlegare? Ein kan spekulere på om det har seg slik at landet og menneska i landet vert dess meir verdsette økonomisk i den globale økonomien, som salsvare, som trælar, så kvinna vert dess meir korrupt. Men den fundamentale årsaka ligg nok heller i religionen, behovet for å få makt over menneska gjennom religionen, moralen og politikken, utartar seg som primitiv sjølvhevding og småligheit, så det strir mot både evangeliet og naturvitskapen.
https://bluehost944.com/2017/10/31/prest-psykolog-eller-lystlognar/
Sjå på Jesus og høyre på han.
Paulus framstilte kyrkjelyden for Kristus som ei rein møy.
2KO 11,2 – 2KO 11,3 For eg brenn av omsut for dykk, som Gud sjølv. Eg har trulova dykk med Kristus, og berre med han, så eg kan føra dykk fram for han som ei rein møy. 3 Men eg er redd at liksom ormen dåra Eva med sine svikråder, såleis skal òg tankane dykkar førast på avvegar, bort frå den ærlege og reine truskapen mot Kristus.
Så Kristus elskar henne som si brud og ho elskar han som sin brudgom. Derfor vil ho vere oppteken av han, sjå på han, ta imot hans kjærleik og svare på hans kjærleik med kjærleik. Jesus sa at vi skulle tru på han, elske han og elske kvarandre, så ville han komme og openberre seg for oss.
JOH 14,15 – JOH 14,26 {LOVNAD OM DEN HEILAGE ANDE} Elskar de meg, så held de boda mine. 16 Då vil eg be Faderen, og han skal gje dykk ein annan talsmann som skal vera hjå dykk for alltid: [talsmann: Det greske ordet kan òg tyda: hjelpar, trøystar, advokat.] 17 Sanningsanden. Verda kan ikkje ta imot han, for ho ser han ikkje og kjenner han ikkje. Men de kjenner han; for han bur hjå dykk og skal vera i dykk. 18 Eg vil ikkje la dykk vera att som foreldrelause born; eg kjem til dykk. 19 Om ei lita stund ser ikkje verda meg lenger. Men de ser meg, for eg lever, og de skal leva. 20 Den dagen skal de skjøna at eg er i Far min, og at de er i meg og eg i dykk. 21 Den som har boda mine og held dei, han er det som elskar meg. Og den som elskar meg, han skal Far min elska. Eg òg skal elska han og openberra meg for han.” 22 Judas, ikkje Iskariot, seier til han: “Herre, korleis har det seg at du vil openberra deg for oss og ikkje for verda?” 23 Jesus svara: “Den som elskar meg, held fast på ordet mitt. Og Far min skal elska han, og vi skal koma til han og ta bustad hjå han. 24 Den som ikkje elskar meg, held ikkje fast på orda mine. Og det ordet de høyrer, er ikkje mitt, men Faderens, han som har sendt meg. 25 Dette har eg tala til dykk medan eg enno er hjå dykk. 26 Men talsmannen, Den Heilage Ande, som Faderen skal senda i mitt namn, han skal læra dykk alt og minna dykk om alt det eg har sagt dykk.
Vi vert helga ved Guds Ord og den Heilage Ande og det tek sikte på dette, også når ein mann skal vite å vinne seg si eiga kone gjennom helging. Derfor må vi innstille oss på det, ved å vende hugen og blikket opp til han.
Dette har Jesus minna meg om mange gangar, eg skal sjå på han og det verket han har gjort for meg, i meg og gjennom meg. Han gir meg ei kone ved gjenfødinga og då gjer han det i samsvar med 1.Mos.2. Slik gjer han meg til kanal for si velsigning. Og eg trur det er ho Reella. Eg tru han soleis gjer meg til kanal for si velsigning, spesielt til realistar og biologar og derfor kalla han meg til å studere realfag igjen, no biologi.
Det er no klart at eg då også skal vende blikket, hugen og hjertet til henne og elske henne, men det er likevel på den måten at eg heilhjarta held meg til Herren og vender hugen og blikke opp til han. For han har gitt meg visdoms og openberrings Ande, så eg kan sjå med hjertets opplatne auge og sjå til hennar hjerte, hennar indre menneske, hennar sjel. Jesus gir oss ånd og liv og vekker vår sjel opp til liv i samfunn med seg og med Faderen. Det skal eg takke han for, eg skal ære og takke Faderen og Sonen for frelsa, eg skal glede meg i Herren, så vil han gi meg det som mitt hjerte attrår.
1KO 1,10 – 1KO 1,31 {ÅTVARING MOT USEMJE} Eg legg dykk på hjarta, brør, i vår Herre Jesu Kristi namn, at de må vera samde. De må ikkje skilja dykk i flokkar, men la alt koma i rett skikk, så de har same syn og same tanke. 11 For huslyden til Kloe har fortalt meg, brør, at det er strid mellom dykk. 12 Eg siktar til at nokre av dykk seier: “Eg held meg til Paulus”, andre: “eg til Apollos”, “eg til Kefas” og “eg til Kristus”. 13 Er Kristus delt? Var det kanskje Paulus som vart krossfest for dykk? Eller var det til namnet åt Paulus de vart døypte? 14 Eg takkar Gud for at eg ikkje har døypt nokon av dykk utan Krispus og Gaius, 15 så ingen skal seia at de vart døypte til mitt namn. 16 Men det er sant, eg døypte òg Stefanas og huslyden hans. Elles veit eg ikkje av at eg har døypt nokon annan. 17 {GUDS VISDOM OG MENNESKEVISDOM} Kristus sende meg ikkje ut for å døypa, men for å forkynna evangeliet, og det ikkje med talekunst og visdom, så Kristi kross ikkje skal missa si kraft. 18 For ordet om krossen er ein dårskap for dei som går fortapt, men for oss som vert frelste, er det ei Guds kraft. 19 For det står skrive: Eg vil tyna visdomen hjå dei vise og gjera til inkjes klokskapen hjå dei kloke. 20 Kvar er ein vismann, kvar er ein skriftlærd, kvar er ein granskar av denne verda? Har ikkje Gud synt at verdsens visdom er dårskap? 21 For då verda ikkje nytta visdomen til å læra Gud å kjenna gjennom Guds visdom, fann Gud det for godt å frelsa dei som trur, ved den dårskapen vi forkynner. 22 For jødar spør etter teikn, og grekarar søkjer visdom, 23 men vi forkynner den krossfeste Kristus. Jødar støyter seg på det, og heidningar held det for dårskap; 24 men for dei som er kalla, både jødar og grekarar, er Kristus Guds kraft og Guds visdom. 25 For Guds dårskap er visare enn visdomen åt menneska, og Guds vanmakt er sterkare enn styrken åt menneska. 26 Tenk på kven de sjølve er, brør, de som vart kalla: ikkje mange vise, menneskeleg tala, og ikkje mange mektige eller høgætta. 27 Men det som går for å vera uforstandig i verda, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera dei vise til skammar. Det som vert rekna for veikt i verda, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera det sterke til skammar. 28 Det som står lågt i verda, det som vert vanvørdt, det som ingen ting er, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera til inkjes det som er noko, 29 for at ikkje noko menneske skal rosa seg for Gud. 30 De er hans verk ved Kristus Jesus, han som har vorte vår visdom frå Gud, vår rettferd, helging og utløysing, 31 så det kan vera som det står skrive: Den som rosar seg, skal rosa seg i Herren.
1KO 2,1 – 1KO 2,16 {GUDS LØYNDOM ER OPENBERRA} Då eg kom til dykk, brør, forkynte eg ikkje Guds vitnemål med meisterskap i talekunst eller visdom. 2 For eg ville ikkje vita av noko anna hjå dykk enn Jesus Kristus og han krossfest. 3 Veik, redd og skjelvande var eg mellom dykk. 4 Og det var ikkje med overtalande argument og visdomslære eg bar fram ordet og bodskapen, men med provføring av Ande og kraft. 5 For eg ville ikkje at trua dykkar skulle byggja på menneskevisdom, men på Guds kraft. 6 Likevel forkynner vi òg ein visdom, for dei som er mogne. Det er ein visdom som ikkje høyrer denne verda til eller herrane i denne verda, dei som går til grunne. 7 Nei, vi talar Guds visdom, som er ein løyndom; han var duld, men før tidene tok til, hadde Gud fastsett at den skulle føra oss fram til herlegdomen. 8 Denne visdomen har ingen av herrane i verda kjent til. Hadde dei kjent han, hadde dei ikkje krossfest herlegdomens Herre. 9 Men det står skrive: Det auga ikkje såg, det øyra ikkje høyrde, det som ikkje kom opp i nokon mennesketanke, alt det Gud har gjort ferdig for dei som elskar han, 10 det har Gud openberra for oss ved sin Ande. For Anden granskar alle ting, jamvel djupnene i Gud. 11 Kven veit kva som bur i mennesket utan ånda som er i mennesket? Så veit heller ingen annan enn Guds Ande kva som bur i Gud. 12 Men vi har ikkje fått den ånd som høyrer verda til, men den Ande som er frå Gud, så vi skal skjøna kva Gud i sin nåde har gjeve oss. 13 Og dette talar vi om, ikkje med ord som menneskeleg visdom har lært oss, men med ord vi har lært av Anden. For det som høyrer Anden til, tolkar vi med Andens eigne ord. 14 Men det mennesket som ikkje har Anden, tek ikkje imot det som høyrer Guds Ande til. Det er ein dårskap for han, og han kan ikkje forstå det; dette kan berre dømast om på åndeleg vis. 15 Men det mennesket som har Anden, kan døma om alt, men sjølv kan han ikkje dømast av nokon. 16 For kven kjende Herrens hug, så han kunne gje han råd? Men vi har Kristi hug.
EFE 1,15 – EFE 1,23 {TAKK OG BØN} Difor held eg ikkje opp med å takka Gud for dykk når eg kjem dykk i hug i bønene mine. 16 For eg har høyrt om dykkar tru på Herren Jesus og om dykkar kjærleik til alle dei heilage. 17 Eg bed om at vår Herre Jesu Kristi Gud, herlegdomens Far, må la dykk få den Ande som gjev visdom og openberring, så de lærer Gud å kjenna. 18 Han gjeve dykkar hjarta opplyste augo, så de kan skjøna kva det er for ei von han har kalla dykk til, kor rik og herleg arven er for dei heilage, 19 og kor veldig hans kraft er mellom oss som trur. Med denne veldige makt og styrke 20 reiste han Kristus opp frå dei døde og sette han ved si høgre hand i himmelen, 21 over alle makter og herredøme, over alt velde og alle hovdingar og over kvart namn som nemnast kan, ikkje berre i denne verda, men òg i den komande. 22 Alt la han under hans føter, og han, hovudet over alle ting, har han gjeve til kyrkja, 23 som er Kristi lekam, fylt av han som fyller alt i alle.
Faith and Entropy 